Wikipedia

System Stanisławskiego: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Słownik Wiedzy o Teatrze
m lit.
Linia 3:
Metoda Stanisławskiego odkrywała nowe środki techniki aktorskiej oparte na realizmie psychologicznym postaci.
Stanisławski angażuje w grę cały organizm - w przeciwieństwie do Diderota, uważa, że umysł i ciało współgrają dzięki podświadomości (sprzeciwiał się teorii umysłu kierującego ciałem). Uważał, że '''Świadome oddziałuje na podświadomość'''i to było jednym z jego podstawowych haseł.
Uważa za podstawę do gry tzw. '''okoliczności złożonezałożone''', w których skład wchodzi m.in. '''zadanie główne'''. Są to okoliczności scenariuszowe, jak również historyczne, oraz konsekwencje wynikające z decyzji reżysera, czy wizji scenografa, które po wnikliwej analizie psychologicznej tworzą schemat stworzenia postaci aktorskiej. '''Zadanie złożonezałożone''' jest głównym zadaniem danej postaci w założeniu scenariusza, natomiast podczas poszczególnych scen dzieli się na '''zadania poboczne'''.
Stanisławski nakazuje aktorowi czerpać z punktów odniesień własnych, to jest zapisu przeżyć wewnętrznych, wspomnień itp.
Zaczyna się od tego, że aktor potrafi wyobrazić sobie wszystko cieleśnie. Wyobraża sobie, co by się stało, gdyby znalazł się w takiej sytuacji.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/System_Stanisławskiego”