Plinio Corrêa de Oliveira: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
Linia 5:
Wychowany został w duchu katolickim zarówno w domu jak i poźniej w szkole oo. [[Jezuici|Jezuitów]] w [[São Luís]]. Podczas studiów w Wyższej Szkole Prawa zaczął działać aktywnie w katolickich ruchach świeckich. Założył m.in. w [[1929]] r. Katolicką Akcję Uczelnianą, a następnie Katolicką Ligę Wyborczą, z ramienia której został w [[1933]] r. najmłodszym deputowanym w historii brazylijskiego parlamentu.
 
Po zakończeniu kariery politycznej poświęcił się działalności naukowej (kierował katedrą Historii Cywilizacji na Wydziale Prawa Uniwersytetu w São Paulo oraz na Papieskim Uniwersytecie Katolickim), publicystycznej oraz społecznej. W [[1943]] r. został pierwszym prezesem [[Akcja Katolicka|Akcji Katolickiej]] archidiecezji São Paulo. Jednocześnie w latach [[1929]]-[[1947]] redagował związany z archidiecezją tygodnik "Legionário", w którym zwalczał [[nazizm]] i [[komunizm]]. Jednocześnie krytykował poglądy liberalne na łonie Kościoła takie jak np. rodząca się [[teologia wyzwolenia]], a także inne przejawy [[modernizm]]uModernizm katolicki|modernizmu katolickiego]]. W późniejszych czasach swoją działalność publicystyczną przeniósł na łamy czasopisma "Catolicismo", a także dziennika "Folha de São Paulo".
 
W [[1960]] roku założył apostolat świeckich - [[Stowarzyszenie Obrony Tradycji, Rodziny i Własności]] (Sociedade da Tradiçao, Familia, Propriedade), które obecnie działa w 25 krajach na całym świecie. Stowarzyszenie to było zaangażowane m.in. w liczne akcje mające uświadomić katolikom niebezpieczeństwa wszelkich nurtów socjalistyczno-marksistowskich zagrażających Kościołowi.