Bianka Maria Visconti: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Ostatnie dni: lit. |
Maglocunus (dyskusja | edycje) →Dzieciństwo i młodość: drobne |
||
Linia 8:
Mimo, iż książę Filippo Maria Visconti nie miał syna, który byłby prawowitym dziedzicem, narodziny córki z nieprawego łoża nie były dla niego całkowitym rozczarowaniem. Nie mając dzieci z małżeństwa z [[Beatrice di Lascaris]], złożył prośbę do cesarza [[Zygmunt Luksemburski|Zygmunta Luksemburskiego]], którego był wasalem, aby jego następcą mogło być dziecko nieślubne. Kuzyni wydawali mu się mało godni zaufania, więc narodziny córki otworzyły nową możliwość w polityce sukcesji. Poprzez umiejętne dobranie dla niej małżonka mógł mieć wpływ na to, kto będzie jego następcą.
Dziecku dano na imię ''Bianka'', nawiązując do babki księcia [[Bianka Sabaudzka|Bianki Sabaudzkiej]] i ''Maria'', bo tak na skutek ślubowania mieli mieć na imię wszyscy potomkowie księcia [[Gian Galeazzo Visconti|Gian Galeazzo Viscontiego]] i jego żony [[Katarzyna Visconti|Katarzyny]].
W tym samym roku, kiedy urodziła się Bianka Maria, miało miejsce pierwsze spotkanie Filippo Marii Viscontiego i Franciszkiem Sforzą, który miał wówczas dwadzieścia pięć lat. Książę Mediolanu wezwał go na swój dwór z myślą zaangażowania go jako swego kondotiera. Franciszka wyprzedzała bowiem sława zdobyta w bitwie pod [[Aquila]], w której pokonał innego kondotiera [[Braccio di Montone]]. Książę zawarł ze Sforzą kontrakt na pięć lat, w którym ten podjął się walczyć po stronie Mediolanu przeciwko [[Florencja|Florencji]] w celu zdobycia [[Forlì]]. Miał do dyspozycji 1500 konnych i 300 pieszych.
| |||