Lotniskowiec eskortowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: en:Escort carrier |
m pleonazmy |
||
Linia 12:
Długość typowego lotniskowca eskortowego wynosiła ok. 150 m, trochę więcej niż połowę długości typowego "lotniskowca floty" z tego okresu (ok. 270 - 300 m), a wyporność "eskortowców" wynosiła około 1/3 wyporności ich większych braci - typowo 8000 ton w porównaniu z 30000 ton. Znajdujący się pod pokładem hangar lotniczy mieścił 24 do 30 samolotów, myśliwców i bombowców tworzących "dywizjon łączony" - w porównaniu, [[Lotniskowce typu Essex|lotniskowce typu "Essex"]] mieściły ponad 100 samolotów zorganizowanych w osobne dywizjony [[samolot myśliwski|myśliwskie]], [[samolot bombowy|bombowe]] i torpedowo-bombowe.
Do obsługi lotniskowców eskortowych potrzebna była załoga około 2/3 mniejsza niż załoga normalnych lotniskowców, ale w porównaniu z innymi okrętami
Budowane w Stanach Zjednoczonych dla Royal Navy okręty różniły się nieco od modeli dla floty amerykańskiej - nie było na nich maszyn do robienia lodów, jako że było to postrzegane przez Admiralicję brytyjską jako niepotrzebny luksus, brakowało na nich także maszyn do prania, które instalowano na okrętach amerykańskich, ponieważ w marynarce angielskiej każdy marynarz miał prać swoje ubrania ręcznie. Inne modyfikacje polegały na całkowicie zamkniętej konstrukcji hangaru, jako że okręty te operowały zazwyczaj na terenie Północnego Atlantyku eskortując konwoje arktyczne.
Linia 42:
==Okres powojenny==
Po 1945 pojawiło się wiele rewolucyjnych technologii, które pociągnęły za sobą daleko idące zmiany zarówno w taktyce użycia okrętów
W początkowym okresie [[Wojna wietnamska|wojny wietnamskiej]] kilka lotniskowców eskortowych zostało ponownie wprowadzonych do służby na krótki okres w roli "pomocniczych transportowców lotniczych" (''air transport auxiliary'' - AKV) przewożących samoloty ze Stanów Zjednoczonych do baz południowowietnamskich, ale pozostały w służbie niecałe dwa lata, aż do czasu kiedy wszystkie główne typy samolotów amerykańskich zostały wyposażone w urządzenia do tankowania w powietrzu, co przedłużyło ich zasięg na tyle, że mogły bez międzylądowania pokonać dystans z Ameryki do lotnisk położonych bliżej Wietnamu.
| |||