Wybory parlamentarne w Polsce w 1930 roku: Różnice pomiędzy wersjami

Rząd pod zarzutem wywoływania zamieszek aresztował przywódców opozycji [[Centrolew]]u ([[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]], [[Polskie Stronnictwo Ludowe Piast (1913-1931)|PSL "Piast"]], [[Polskie Stronnictwo Ludowe "Wyzwolenie"|PSL "Wyzwolenie"]]) , posłów [[Narodowa Demokracja|narodowej demokracji]] ([[Aleksander Dębski]]) i ukraińskich posłów [[Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne|UNDO]], i osadził ich w [[Twierdza brzeska|twierdzy w Brześciu]] nad Bugiem, stąd [[proces brzeski|proces nazwano brzeskim]], chociaż odbywał się w Warszawie. Aresztowań dokonano bez nakazu sądowego, a jedynie na polecenie ministra spraw wewnętrznych [[Felicjan Sławoj Składkowski|Sławoja-Składkowskiego]].

Uwięzionych przywódców zwolniono za kaucją po zakończeniu wyborów do parlamentu w listopadzie [[1930]] roku. Po procesie ,który nazwano w konsekwencji [[proces brzeski|procesem brzeskim]], chociaż odbywał się w Warszawie, w którym sądzono jedenastu podsądnych ,zapadło dziesięć wyroków skazujących, utrzymanych w drugiej instancji. Pięciu skazanych odmówiło podporządkowania się wykonaniu kary, udając się na emigrację. Ścigano ich [[list gończy|listem gończym]]. [[Adam Ciołkosz]] powrócił do kraju w [[1935]] i odbył kilkumiesięczny okres z zasądzonego wyroku. [[Wincenty Witos]], [[Władysław Kiernik]] i [[Kazimierz Bagiński]] powrócili do kraju na wiosnę 1939 ( po aneksji Czech przez [[III Rzesza|III Rzeszę]]. [[Herman Lieberman]] pozostał na emigracji we Francji. Wszystkich skazanych objęła ostatecznie [[amnestia]] Prezydenta Rzeczypospolitej [[Władysław Raczkiewicz|Władysława Raczkiewicza]] w październiku [[1939]].