Antonín Marek: Różnice pomiędzy wersjami

▲Antonín Marek był synem kamieniarza. W jedenaste urodziny rodzice posłali go na naukę do [[klasztor]]u [[Cystersi|cysterskiego]] w [[Krzeszów (województwo dolnośląskie)|Krzeszowie]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Grüssau'', [[język czeski|czes.]] ''Křesoboru'') na [[Śląsk]]u. W [[1800]] roku zmarł jego ojciec. Od [[1801]] roku, po ukończeniu szkoły średniej, studiował [[filozofia|filozofię]] w [[Praga|Pradze]]. W latach [[1804]] – [[1808]] [[teologia|teologię]] w [[Litomierzyce (miasto)|Litoměřicích]]. Tam zaprzyjaźnił się ze swoim nauczycielem [[Josef Jungmann|Josefem Jungmannem]]. Od [[1807]] roku Jungmann rozpoczął współpracę naukową z Markiem. W przedmowie do swojego ''Słownika czesko – niemieckiego'' Jungmann podkreślał udział Marka, który miał możliwość redagowania i dodawania nowych słów.

▲Po święceniach [[1808]] roku posługiwał w kilku miastach. Jako kapelan [[1808]]/[[1890|09]] w [[Rožďalovice]], w latach [[1809]] – [[1813]] w [[Libuň]], od [[1813]] do [[1815]] w [[Hrubou Skálu]] i w latach 1815 - 1820 w [[Tatobity]]. W [[1820]] roku został [[proboszcz]]em w [[Týně]] w [[Rovensko pod Troskami|Rovensku pod Troskami]], a w [[1823]] roku wrócił do Libuně, gdzie pozostał aż do [[1876]] roku. Libuňská [[fara]] stała się jednym z centrów odradzającego się życia narodowego w kraju. W [[1828]] roku został powołany na [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekana]], a w [[1844]] roku do [[Konferencja Episkopatu|episkopatu]] [[wikariusz]]y.

▲Zaliczany do czołowych osobistości czeski [[Edukacja|edukacji]]. W latach [[1844]] – [[1858]] był szkolnym nadzorcą. Dzięki jego pracy szkolnictwo w Turnov osiągnęło wysoki poziom. Kładł nacisk na używanie pomocy naukowych, np. globusy. Starał się wprowadzić do szkół [[Łacina|łacinę]] w miejsce używanego [[Kurrentschrift]]u. Przysłużył się najstarszej czeskiej [[Biblioteka|bibliotece]] w Turnově, oraz poszerzył bibliotekę na [[Plebania|plebani]] w Libuně.

▲Pracował w [[Macierz czeska|Macierzy czeskiej]] (''Matice česká'') i [[Słowiańskiej Lipie]] (''Slovanská Lípa''), był członkiem komitetu [[Czechy|czeskiego]] [[Muzeum Narodowe]]go (''Národní muzeum''), należał do [[Słowacja|słowackiego]] [[Stowarzyszenia Literackiego]] i wspierał stowarzyszenia artystyczne: ''[[Umělecká beseda]]'', ''[[Svatobor]]'' i inne.

▲Pod koniec września [[1876]] wyjechał na odpoczynek do Pragi, gdzie po paru miesiącach zmarł. Został pochowany na [[Wyszehrad (Praga)|Vyšehradě]].

▲Marek wprowadził wiele słów, które są używane do dzisiaj. Razem z Jungmannem uporządkował również pisownię. Zasady zawarł w dziele ''Logika neboli Umnice'' (1820, opracowana 1844). W której opracował kompletną terminologię filozoficzną i naukową, między innymi takie słowa jak: [[wiedza]], [[przedmiot]], [[powierzchnia]], [[zakres]], [[gatunek]], [[opinia]], [[hipoteza]].

▲Swoje wszechsłowiańskie zainteresowania wyraził między innymi w [[1833]] roku w artykule dotyczącym [[Słowianie|Słowian]], gdzie widział przyszłość [[Naród|narodu]] Czeskiego w połączeniu się z [[Polacy|Polakami]] i [[Rosjanie|Rosjanami]]. Jako poetę można zaliczyć Marka do poprzedników [[Ján Kollár|Jana Kollára]], gdyż wyraża obawę o losy narodu czeskiego. Przełożył mi. [[Schiller]]a, [[Owidiusz]]a, a [[1823]] roku opublikował [[Komedia omyłek|Komedię omyłek]] [[William Szekspir|Williama Szekspira]]. Przełożył wiele dzieł z [[język rosyjski|języka rosyjskiego]], głównie [[Etnografia|etnograficznych]].

▲* Mgr. Alžběta Kulíšková, sborník ''Od Ještěda k Troskám'', 1/2007, ročník XIV., str. 37.

▲* Jan Jakubec: ''Antonín Marek Jeho život a působení i význam v literatuře české'', 1896

▲* Josef Jakubec: ''Básnické poslání Antonina Marka'', 1933

▲* Josef Pech: ''Antonín Marek'', Praha 1974