Antonín Marek: Różnice pomiędzy wersjami

Antonín Marek był synem kamieniarza. W jedenaste urodziny rodzice posłali go na naukę do [[klasztor]]u [[Cystersi|cysterskiego]] w [[Krzeszów (województwo dolnośląskie)|Krzeszowie]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Grüssau'', [[język czeski|czes.]] ''Křesoboru'') na [[Śląsk]]u. W [[1800]] roku zmarł jego ojciec. Od [[1801]] roku, po ukończeniu szkoły średniej, studiował [[filozofia|filozofię]] w [[Praga|Pradze]]. W latach [[1804]] – [[1808]] [[teologia|teologię]] w [[Litomierzyce (miasto)|LitoměřicíchLitomierzycach]]. Tam zaprzyjaźnił się ze swoim nauczycielem [[Josef Jungmann|Josefem Jungmannem]], który od [[1807]] roku rozpoczął współpracę naukową z Markiem. W przedmowie do swojego ''Słownika czesko–niemieckiego'' Jungmann podkreślał udział Marka, który miał możliwość redagowania i dodawania nowych słów.

Po święceniach [[1808]] roku posługiwał w kilku miastach. Jako kapelan [[1808]]/[[1890|09]] w [[Rožďalovice|Rožďalovicach]], w latach [[1809]]–[[1813]] w [[Libuň|Libuni]], od [[1813]] do [[1815]] w [[HrubouHruba SkáluSkála|Hrubej Skale]] i w latach 1815-1820 w [[Tatobity|Tatobitach]]. W [[1820]] roku został [[proboszcz]]em w [[Týně]] w [[Rovensko pod Troskami|Rovensku pod Troskami]], a w [[1823]] roku wrócił do LibuněLibuni, gdzie pozostał aż do [[1876]] roku. LibuňskáLibuńska [[fara]] stała się jednym z centrów odradzającego się życia narodowego w kraju. W [[1828]] roku został powołany na [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekana]], a w [[1844]] roku do [[Konferencja Episkopatu|episkopatu]] [[wikariusz]]y.

Zaliczany do czołowych osobistości czeskiej [[Edukacja|edukacji]]. W latach [[1844]]–[[1858]] był szkolnym nadzorcą. Dzięki jego pracy szkolnictwo w Turnov osiągnęło wysoki poziom. Kładł nacisk na używanie pomocy naukowych, np. globusy. Starał się wprowadzić do szkół [[Łacina|łacinę]] w miejsce używanego [[Kurrentschrift]]u. Przysłużył się najstarszej czeskiej [[Biblioteka|bibliotece]] w TurnověTurnovie oraz poszerzył bibliotekę na [[Plebania|plebaniplebanii]] w LibuněLibuni.

Pracował w [[Macierz czeska|Macierzy czeskiej]] (''Matice česká'') i [[Słowiańska Lipa|Słowiańskiej Lipie]] (''Slovanská Lípa''), był członkiem komitetu [[Czechy|czeskiego]] [[Muzeum Narodowe]]go (''Národní muzeum''), należał do [[Słowacja|słowackiego]] [[Stowarzyszenia Literackiego]] i wspierał stowarzyszenia artystyczne ''[[Umělecká beseda]]'', ''[[Svatobor]]'' i inne.

Pod koniec września [[1876]] r. wyjechał na odpoczynek do Pragi, gdzie po paru miesiącach zmarł. Został pochowany na [[Wyszehrad (Praga)|Wyszehradzie]].