'''Anomejczycy''', skrajny odłam [[Arianie|arian]] istniejący w [[IV wiekuwiek]]u, którego członkami byli uczniowie Aecjusza i Eunomiusza. Nauczali, że Syn jest całkowicie różny (anomoios) od Ojca zarówno w swej istocie, jak i w całej reszcie. Przywódca Anomejczyków, Aeumltius, twierdził, że agenezja (samoistnienie) jest esencją [[Bóg|Boga]], [[Jezus]] nie mógł być taki jak Ojciec, ponieważ nie posiadał takiej jak Ojciec jakości. Poza tym, Ojciec istniał od zawsze, natomiast Syn był przez niego stworzony. Anomejczycy ostatecznie głosili, że między Ojciec i Synem istnieje nie tylko różnica substancji, ale też że każda z tych osób ma odrębna wolę. Anomejczycy nie zgadzali się w swoich poglądach z [[semiarianie|semiarianami]], którzy wprawdzie nie uznawali współistotności Ojca i Logosu, lecz twierdzili, że istnieje pewne po-dobieństwopodobieństwo między dwoma osobami [[Trójca Święta|Trójcy]].
Kościół rzymski obciążył klątwą Anomejczyków, zwalczali ich także semiarianie, czego skutkiem było kilka wza-jemnych potępień na synodach w Konstantynopolu i w Antiochii. Anomejczycy zniknęli w [[394]] roku, po śmierci ich drugiego przywódcy, Eunomiusza.
