Linia Zygfryda: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
VolkovBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: cs:Siegfriedova linie
m poprawa linków
Linia 2:
'''Linia Zygfryda''' (Wał Zachodni) – system [[Niemcy|niemieckich]] fortecznych umocnień wzdłuż granicy Niemiec z [[Francja|Francją]] i [[Luksemburg]]iem (od miasteczka [[Kleve]] do [[Bazylea|Bazylei]]), powstałych w latach [[1936]]-[[1939]] i rozbudowanych do [[1944]], liczący ok. 600 km. Zbudowano na niej ok. 15 560 obiektów [[fort]]yfikacyjnych i umocnień.
 
Linia Zygfryda składała się z 3 stref: północnej, centralnej i południowej. '''Strefa północna''' miała długość ok. 250 km i składała się z tzw. pozycji Holenderskiej (od miasteczka Kleve do Mönchen-Gladbach następnie pozycji [[Akwizgran|Akwizgrańskiej]] (od Mōnchen-Gladbach do Scheiden) oraz linii obronnej Eiffel (Scheiden-[[Trewir]]) - zlokalizowanej na wysokości [[Belgia|Belgii]] i Luksemburga. '''Strefa centralna''' rozciągała się od Trewiru do [[Karlsruhe]] osiągając długość ok 160 km. '''Strefa południowa''' miała 170 km na odcinku Karlsruhe-Bazylea. Ponadto linię Zygfryda tworzyły dodatkowo [[Twierdza|twierdze]] w [[Kolonia (miastoNiemcy)|Kolonii]], [[Wesel]] oraz [[Koblencja|Koblencji]] i [[Moguncja|Moguncji]]. Dodatkowe rejony umocnione znajdowały się po stronie wschodniej [[Schwarzwald]]u i wzdłuż doliny rzeki [[Neckar]].
 
Linia na całej długości miała ok. 10 km szerokości pasa obrony, zwykle złożonego z dwóch osobnych linii. Umocnienia składały się z żelbetowych schronów bojowych różnego typu. Największe wykonane obiekty to tzw. [[Panzerwerk]]e (nazwa częściowo propagandowa, oznaczająca dzieło pancerne, tj. schron bojowy wyposażony w pancerne kopuły i płyty) o odporności B (wg niemieckiego systemu oznaczało to ściany i stropy o grubości 1,5 metra oraz pancerze 250-300 mm; obiektów o odporności A - 3,5 metra betonu, 600mm pancerza - praktycznie nigdzie nie ukończono). Były to zazwyczaj dwukondygnacyjne schrony bojowe, wyposażone w kopuły pancerne i uzbrojone w karabiny maszynowe, granatniki i miotacze ognia. Linię uzupełniały liczne mniejsze obiekty. Na Wale Zachodnim wzniesiono także kilka grup warownych, gdzie obiekty połączone były systemem podziemnych tuneli. W efekcie zatrzymania budowy linii umocnień nie uzupełniono o schrony z wieżami artyleryjskimi i broń przeciwpancerną. Fortyfikacje otaczano także zaporami różnego typu (np. przeciwczołgowe i przeciwpiechotne). Na całej długości linii Zygfryda funkcjonował dodatkowo pas obrony przeciwlotniczej o szerokości średnio 65 km (cała linia miała od 35-75 km szerokości).