Leokadia Pancewiczowa: Różnice pomiędzy wersjami

 

Urodziła się w [[Warszawa|Warszawie]]. Jej siostrą jest aktorka [[Janina Szreniawy]]. Na deskach teatru debiutowała [[14 listopada]] [[1906]] roku jako Kowalka w przedstawieniu "''W noc lipcową''" w zespole [[Wanda Jarszewska|Wandy Jarszewskiej]] podczas występów w [[Kijów|Kijowie]] (wystąpiła pod prawdziwym nazwiskiem pierwszego męża [[Stanisław Pancewicz|Stanisława Pancewicza]] - mianowicie Leokadia Klan). W następnych latach związana była z grupą Bolesława Bolesławskiego z którym grała na scenach [[Lubin]]a i [[Radom]]ia. Następnie występowała w Warszawie, [[Łódź|Łodzi]], Kijowie i w prowincjonalnych teatrach. Była znana i rozpoznawalna, lecz dopiero po 10 latach pracy w krakowskim [[Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie|Teatrze im. Juliusza Słowackiego]] (1913-1923) zdobyła uznanie artystyczne. Była znakomitą recytatorką, ponadto miała posągową postawę, urodę i piękny mocny głos. Po ponad 50 sztukach przeniosła się z Krakowa do Warszawy, gdzie poślubiła swojego drugiego męża [[Jerzy Leszczyński|Jerzego Leszczyńskiego]], z którym tworzyła duet na scenach wielu warszawskich teatrów. Po wybuchu wojny zaprzestała aktywność zawodową. Po upadku [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] zamieszkała znów w Krakowie gdzie wystąpiła po raz pierwszy po wojnie w Teatrze Kameralnym TUR. Jednak już w roku [[1946]] powróciła do Warszawy i do końca kariery grała w [[Teatr Polski w Warszawie|Teatrze Polskim]]. W [[1951]] roku otrzymała Nagrodę Państwową II stopnia za rolę Ogrodzkiej w ''"Grzechu"'' wg. Stefana Żeromskiego w Teatrze Polskim. W [[1965]] roku obchodziła jubileusz 59-lecia pracy artystycznej, w tym samym roku przeszła na emeryturę. Od [[1937]] roku była członkiem [[Związek Artystów Scen Polskich|ZASP-u]]. Została pochowana na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowskim]] w Warszawie.