Masolino: Różnice pomiędzy wersjami

Później wraz z [[Masaccio|Masacciem]] dekorował [[kaplica Brancaccich|kaplicę Brancaccich]] w kościele Santa Maria del Carmine we Florencji. Kwestia związku między oboma artystami jest do dziś niejasna i ich autorstwo jest po części dyskusyjne. Przyjmuje się, że dekorowanie kaplicy rozpoczął Masolino w latach [[1423]]-[[1424|24]]. Gdy w [[1425]] roku Masolino wyjechał, zastąpił go Masaccio; być może jednak przez pewien czas obaj artyści pracowali razem. Tym samym odrzuca się przekaz [[Giorgio Vasari|Vasariego]], według którego Masaccio przejął pracę Masolina po jego śmierci. Nie było to bowiem możliwe, gdyż to Masolino przeżył Masaccia, a nie na odwrót. Do [[1428]] roku freski wykonywał sam Masaccio, a po jego wyjeździe do Rzymu dokończył je [[Fra Filippo Lippi]].

Freski w kaplicy Brancaccich przedstawiają życie [[Piotr Apostoł|św. Piotra]], w którym objawiły się dzieje zbawienia. Jako że historia zbawienia rozpoczyna się od grzechu [[Adam i Ewa|Adama i Ewy]], tak i freski rozpoczynają się od sceny kuszenia Adama przez Ewę. Tę właśnie scenę przypisuje się Masolinowi na podstawie jej cech stylowych: miękkości, wyrafinowania, elegancji, wydłużenia sylwetek i braku dramatyzmu (ten ostatni widoczny jest natomiast u Masaccia, zwłaszcza w scenie wygnania z [[Eden (raj)|raju]]). Uważa siesię go także za autora fresków na sklepieniu oraz sceny wskrzeszenia [[Tabita|Tabity]] przez św. Piotra i uzdrowienia chromego, łączącej dwa niezależne do siebie wydarzenia z [[Dzieje Apostolskie|Dziejów Apostolskich]]. Wskrzeszenie Tabity rozgrywa się w domu, ukazanym bez przedniej ściany; uzdrowienie ma miejsce przed budynkiem, na placu. Fresk łączy cechy gotyckie: miękki modelunek, wytworne stroje i postawy oraz renesansowe, jak perspektywa i realizm szczegółu.