Komitet Zagraniczny PPS: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne, poprawa linków
m poprawa linków
Linia 3:
 
Początkowo, powołany został (w styczniu [[1940]] r.) jako Centralny Komitet Zagraniczny PPS za Granicą, przekształcony został w Sekcję Zagraniczną a następnie Komitet Zagraniczny PPS.
Początkowo ([[1940]]) w skład jego wchodzili [[Herman Lieberman]] (przebywający od 1932 po wyroku w [[Proces brzeski|procesie brzeskim]] na emigracji), [[Adam Ciołkosz]], [[Lidia Ciołkosz]], [[Ludwik Grosfeld]], [[Jan Stańczyk]], [[Tadeusz Tomaszewski (premier)|Tadeusz Tomaszewski]]. Do składu wybrano również [[Józef Beloński|Józefa Belońskiego]] nie będącego członkiem władz przedwojennych ale przewodnicząceuprzewodniczącemu PPS w Wielkiej Brytanii.
Początkowo do KZ nie wszedł [[Adam Pragier]] z uwagi na protest [[Herman Lieberman|Liebermana]] krytykującego postawę [[Adam Pragier|Pragiera]] po [[Proces brzeski|procesie brzeskim]] (wrócił on z emigracji i poddał się karze).
 
Komitet Zagraniczny PPS popierał [[Drugi rząd Władysława Sikorskiego|rząd gen. Sikorskiego]], w skład którego wchodził [[Jan Stańczyk]] jako minister opieki społecznej.
 
KrysysKryzys nastapiłnastąpił w [[1941]] r. po podpisaniu [[Układ Sikorski-Majski|układu Sikorski - Majski]]. W głosowaniu Komitet poparł (przewagą jednego głosu) rząd Sikorskiego. Przeciwnicy pomimo pozytywnej oceny umowy wyrażali obawy co do jej brzmienia m.in. brak gwarancji całości terytorialnej Polski. Stanowisko zbieżne z przeciwnikami umowy prezentowała [[Polska Partia Socjalistyczna - Wolność, Równość, Niepodległość]], która na znak protestu zawiesiła swoje członkostwo w [[Polityczny Komitet Porozumiewawczy|Politycznym Komitecie Porozumiewawczym]] w okupowanej Polsce.
Na znak protestu z KZ PPS przejściowo wystąpili: [[Adam Ciołkosz]], [[Lidia Ciołkosz]], [[Tadeusz Tomaszewski]].
 
Linia 18:
Po powstaniu [[Rząd Stanisława Mikołajczyka|rządu Stanisława Mikołajczyka]] we wrześniu [[1943]] r. w jego skład weszli: [[Jan Kwapiński]], jako wicepremier i minister przemysłu, handlu i żeglugi, [[Jan Stańczyk]] jako minister pracy i opieki społecznej oraz [[Ludwik Grosfeld]] jako minister skarbu.
 
Po przybyciu (w ramach operacji Most III) w sierpniu [[1944]] r. przewodnictwo w Komitecie Zagranicznym objął [[Tomasz Arciszewski]] ostaniostatni przedwojenny przewodniczący CKW PPS i przewodniczący Centralnego Kierownictwa [[Polska Partia Socjalistyczna - Wolność, Równość, Niepodległość|PPS-WRN]].
 
W tym czasie ([[1944]]) skład Komitetu Zagranicznego PPS przedstawiał się nastepująco: przewodniczący - [[Tomasz Arciszewski]], [[Alojzy Adamczyk]], [[Józef Beloński]], [[Adam Ciołkosz]], [[Lidia Ciołkosz]], [[Ludwik Grosfeld]], [[Franciszek Haluch]], [[Jan Kwapiński]], [[Otto Pehr]], [[Mieczysław Mastek]], [[Adam Pragier]], [[Bronisław Skalak]], [[Jan Stańczyk]], [[Jan Szczyrek]], [[Tadeusz Tomaszewski (premier)|Tadeusz Tomaszewski]].
 
Po powołaniu [[Rząd Tomasza Arciszewskiego|rządu Tomasza Arciszewskiego]] w listopadzie [[1944]] w skład którego weszli: [[Tomasz Arciszewski]] jako premier i minister pracy i opieki społecznej, Jan Kwapiński - wicepremier, minister skarbu, przemysłu i handlu, Adam Pragier - minister informacji i dokumentacji oraz [[Antoni Pajdak]] jako członek [[Krajowa Rada Ministrów|Krajowej Rady Ministrów]], Komitet udzielił mu poparcia.
Linia 31:
W sierpniu [[1946]] we Francji rozpoczęła działalność Delegacja Zagraniczna PPS w składzie [[Zygmunt Zaremba]] przewodniczący, [[Franciszek Białas]], [[Adam Ciołkosz]], [[Emanuel Freyd]], [[Jan Kwapiński]], [[Otto Pehr]] działający równoległe z Komitetem Zagranicznym PPS reprezentujący działania krajowe pozostawiając Komitetowi Zagranicznemu działania emigracyjne. Do składu KZ weszli natomiast [[Zygmunt Zaremba]] i [[Franciszek Białas]].
 
Po kryzysie prezydenckim i objęciu funkcji Prezydenta RP przez [[August Zaleski|Augusta Zaleskiego]] doszło do rozłamu w Komitecie Zagranicznym. PPS opuścili: [[Adam Pragier]] i [[Tadeusz Tomaszewski (premier)|Tadeusz Tomaszewski]] tworząc [[Związek Socjalistów Polskich na Obczyźnie]].
 
Komitet Zagraniczny PPS oraz Delegacja Zagraniczna PPS zakończyły swoją działalność na I Zjeżdzie [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]] w maju [[1948]] r. w [[Pont à Less]], tworząc władze [[Polska Partia Socjalistyczna (na emigracji)|PPS na emigracji]].