Karol III de Bourbon-Montpensier: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ort.
Linia 9:
Karol wsławił się jako żołnierz w czasie [[wojny włoskie|wojen włoskich]], i w [[1515]] król [[Francja|Francji]], [[Franciszek I Walezjusz]] mianował go [[konetablowie Francji|konetablem Francji]] oraz gubernatorem [[Mediolan]]u jako nagrodę za zasługi w [[bitwa pod Marignano|bitwie pod Marignano]]. Mimo, że Karol był niezwykle bogaty i próżny, co zrażało do niego króla, Franciszek I wezwał go z Mediolanu. Karol był niezadowolony, ponieważ król mianował swojego zięcia - [[Karol IV d'Alençon|Karola IV d'Alencon]], dowódcą wojsk podczas wyprawy do [[Niderlandy|Niderlandów]], a uważał że ten zaszczyt należał się jemu.
 
Żona Karola zmarła w [[1521]]. Zuzanna zostawiła wszystkie swoje ziemie właśnie jemu, ale matka króla - [[Ludwika Sabaudzka]], kuzynka Zuzanny, zgłosiła pretensje do ziem oparte na pierwszeństwie krwi nad więzami małżeńskimi w dziedziczeniu. Ludwika zaproponowała rozwiązanie problemu poprzez ślub jej i Karola, ale ten odmówił. Za karę, za namową matki, król Franciszek skonfiskował część ziemi [[Burbonowie|Burbonów]], zanim jeszcze przejął je Karol. [[Konetabl]] wiedząc że nie ma szans odzyskania ziem, zawarł sekretny sojusz i zdradził swojego króla - ofiarował swoje usługi [[cesarz]]owi [[Karol V Habsburg|Karolowi V Habsburgowi]]. Konetabl, cesarz i król [[Anglia|Anglii]] - [[Henryk VIII Tudor]] wymysliliwymyślili plan podzielenia Francji na części, którego nigdy nie zrealizowano. Spisek został wykryty w [[1523]] i Karol stracił swój urząd - musiał uciekać do [[Włochy|Włoch]]. W [[1524]] walczył w [[Lombardia|Lombardii]] z Francuzami pod wodzą [[Bonnivet]]a, oraz w [[bitwa pod Pawią|bitwie pod Pawią]].
 
Cesarz dał Karolowi pod dowództwo mieszaną armię [[Hiszpania|hiszpańsko]]-[[Niemcy|niemiecką]] (w której znalazło się wielu [[Luteranie|Luteran]]) i wysłał przeciwko [[papież]]owi [[Klemens VII|Klemensowi VII]]. Cesarz lekceważył prośby Karola o broń i pożywienie dla armii, Karol utrzymywał żołnierzy w ryzach obiecując złupienie Rzymu. Mimo rozejmu papieża i cesarza, armia doszłądoszła do bram Rzymu w maju [[1527]]. Śmierć Karola (źródła podają, że zginął z ręki kowala Celliniego), u bram miasta zmobilizowała żołnierzy i przyczyniła się do rozpoczęcia bezlitosnego oblężenia miasta.
 
==Dziedzictwo==