III Korpus Polski w Rosji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ort. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 8:
Pomimo złożonej sytuacji przystąpiono do formowania Korpusu. Stan osobowy Korpusu to ok. 3000 żołnierzy. W dniach 24-[[27 grudnia]] zorganizowały się pierwsze jego oddziały. [[2 stycznia]] [[1918]] powstał Inspektorat Polskiej Siły Zbrojnej na Ukrainie, któremu podporządkowano [[I Korpus Polski w Rosji|I]] i [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpus]]. [[8 lutego]] [[1918]] gen. de Henning - Michaelis opuścił zajmowany przez wojska sowieckie [[Kijów]] i przeniósł się do [[Żytomierz]]a.
Poczynając od [[15 lutego]] przystąpił on, w oparciu o uzyskaną bazę, do działań mających na celu obronę polskiego stanu posiadania na Ukrainie. Jednocześnie zarządził koncentracje zorganizowanych już oddziałów na Ukrainie w rejonie Antonina i [[Winnica (miasto)|Winnicy]] oraz wydał decyzję o powołaniu w sensie militarno - organizacyjnym. Zwierzchnikiem politycznym nad formacjami III Korpusu był por. [[Władysław Raczkiewicz]], występujący w imieniu [[Rada Regencyjna|Rady Regencyjnej]]. Na podstawie decyzji Raczkiewicza w Korpusie następują zmiany personalne. Dowódca zostaje gen. [[Aleksander Osiński]], szefem sztabu płk. [[Przemysław Barthel de Weydenthal|Barthel de Weydenthal]]. Korpus brał udział w walkach z oddziałami Czerwonej Gwardii wspólnie z jednostkami ukraińskimi. Dowództwo korpusu podejmowało próby porozumienia się z rządem [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]], ale wobec złożoności sytuacji do porozumienia nie doszło. Również umowa między III Korpusem, a dowództwem austriackim z [[22 czerwca]] [[1918]] nie została wprowadzona w życie.
Kres Korpusu nastąpił nocą z [[9 czerwca|9]] na [[10 czerwca]] [[1918]]. Jednostki polskie zostały otoczone przez przeważające siły dywizji austriackich. Wobec takiej sytuacji dowództwo polskie podjęło decyzję o niepodejmowaniu walki i podpisało kapitulację. Władze austriackie nakazały rozlokować się oddziałom Korpusu w rejonie Pików, Janów, Chmielnik gdzie pod koniec czerwca 1918 wraz z grupą gen. [[Władysław Glass|Glassa]], wtedy już dowódca płk. [[Juliusz Rómmel]] zostały rozbrojone. Żołnierze zdemobilizowanego korpusu, zgodnie z umową podpisaną po kapitulacji, zostali w kilku transportach przewiezieni do Polski.
| |||