Feliks Dzierżyński: Różnice pomiędzy wersjami

Podczas rewolucji należał do ścisłego kierownictwa partii [[WKP(b)|bolszewików]], był bliskim współpracownikiem [[Włodzimierz Lenin|Lenina]]. W latach [[1917]]-[[1926]] stał na czele Nadzwyczajnej Komisji ds. Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem (ros. ''ЧК'', [[Cze-Ka]]), która była odpowiedzialna za masowe zbrodnie na "wrogach ludu": przeciwnikach politycznych, ale także "obcych klasowo" ziemianach, przedsiębiorcach, duchownych. W [[1920]] członek samozwańczego [[Polski Rewolucyjny Komitet|Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski]] w [[Białystok|Białymstoku]]. W latach [[1921]]-[[1924]] komisarz ludowy komunikacji, od [[1924]] przewodniczący [[Najwyższa Rada Gospodarcza ZSRR|Najwyższej Rady Gospodarczej]] [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Po reorganizacji [[CzeKa]] był szefem powstałych na jej miejsce [[OGPU|GPU]] i [[OGPU]]. Był zwolennikiem wprowadzenia [[NEP]]-u, a w walce o władzę w partii bolszewickiej opowiadał się po stronie [[Józef Stalin|Józefa Stalina]]. Przyczynił się walnie do zwycięstwa i ugruntowania rządów bolszewickich w Rosji. Jako kierownik ([[język rosyjski|ros.]])"''czerezwyczajki'' " zastosował najbezwzględniejszy terror, tępiąc masowo przeciwników. Wraz ze Stalinem i Zinowiewem przeprowadził usunięcie Trockiego<ref>Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna, Wydawnictwo Gutenberga Helge Fergo Kraków, t.IV, wyd.II Wyd."Gutenberg-Print",W-wa 1994. ISBN 83-86381-00-0 ISBN 83-86381-06-X</ref>. Feliks Dzierżyński jest symbolem terroru, masowych egzekucji i eksterminacji setek tysięcy ludzi w latach 1917-1926.