Constitutio Criminalis Carolina: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mohyła (dyskusja | edycje)
Mohyła (dyskusja | edycje)
Linia 6:
''Carolina'' (jak się ją potocznie nazywa) była próbą przełamania partykularyzmu prawa niemieckiego i ujednolicenia systemu. Składała się z 219 art. Dotyczyła prawa proceduralnego jak i materialnego.
Była ona krokiem milowym w spisaniu prawa karnego dzięki czemu osiągnęła sławę poza krajami germańskimi a jej odmiany były uznawane za obowiązujące prawo w innych państwach.
Istniało kilka wstępnych redakcji aktu, lecz były one kolejno odrzucane przez Sejm Rzeszy uznającym obawy władców terytorialnych o możliwość ograniczenia samodzielności prawnej ich terenów. Dlatego zawarto w niej klauzule salwatoryjną [(łać. ''clausula salvatoria'']) oznaczającą sybsydiarność / posiłkowość stosowania ''Caroliny''. Miała być używana tylko w wypadkach nieuregulowanych kwestii w prawie miejscowym. Mimo tego osiągnęła znaczny sukces.
 
Wzorowana była na dziele bawarskiego [[Bamberg]]u (''Constitutio Criminalis Bambergensis'', CCB), które zostało wprowadzone w książęcej diecezji w [[1507]] r. przez [[biskup]]a Georga III, usilnie zabiegającego o o zreformowanie prawa. Literatura z Bambergu bardzo często określana jest przez prawników jako ''mater Carolinae'' (''matka Karoliny''). Być może tytuł ten zawdzięcza ona dworzaninowi Johannowi von [[Schwarzenberg]] (1463/65 -1528). Jako świecki [[prawnik]] pomagał on biskupowi przeprowadzać reformę prawną na terenie diecezji.