Auguste Frédéric Louis Viesse de Marmont: Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził ze szlacheckiego rodu. Jego ojciec też był wojskowym. Auguste Marmont w wieku 15 lat wstąpił do piechoty, jednak wkrótce potem został przeniesiony do artylerii.

 

 

Następnie towarzyszył Napoleonowi w wyprawie do [[Egipt]]u, gdzie dosłużył się awansu na [[generał brygady|generała brygady]]. W roku [[1799]] wrócił wraz ze swym wodzem do Europy; brał udział w ''[[zamach stanu|coup d'état]]'' 18 [[Brumaire]]'a i przygotowywał artylerię na wyprawę do [[Włochy|Włoch]]; dowodził nią ze znakomitym skutkiem w czasie bitwy pod [[Bitwa pod Marengo|Marengo]]. To było powodem mianowania go [[generał dywizji|generałem dywizji]]. W roku [[1801]] został inspektorem generalnym artylerii, a w [[1804]] otrzymał krzyż oficerski [[Legia Honorowa|Legii Honorowej]], ale był wyraźnie niezadowolony, że pominięto go przy mianowaniu [[marszałek Francji|marszałków]].

W [[1805]] otrzymał dowództwo korpusu i wykazał się na tym stanowisku podczas bitwy pod [[Bitwa pod Ulm|Ulm]]. Następnie został wysłany na czele niewielkiej armii celem zajęcia [[Dalmacja|Dalmacji]] i zdobył [[Dubrownik]] ([[język włoski|wł.]] ''Ragusa''). Przez następne pięć lat pełnił obowiązki cywilnego i wojskowego gubernatora Dalmacji, a ślady tych jego rządów przetrwały zarówno w postaci budowli, jakie wzniósł, jak i we wspomnieniach współczesnych. W [[1808]] został [[diuk]]iem Raguzy, a w [[1809]] został wezwany przez Napoleona do wzięcia udziału w wojnie z siłami [[V koalicja antyfrancuska|V koalicji]]; brał udział w walkach pod [[Wiedeń|Wiedniem]] w końcowym okresie kampanii. Teraz Napoleon mianował go marszałkiem i gubernatorem prowincji [[Iliria]].

 

 

 

Od tego momentu Marmont był postrzegany jako sprzedawczyk i zdrajca. Potajemnie porozumiał się z koalicjantami, a następnie skierował swoje siły tam, gdzie natychmiast zostały okrążone przez nieprzyjaciela. Wówczas Marmont, jak to było ustalone, skapitulował. Napoleon na wieść o tym powiedział: ''"Marmont zadał mi ostatni cios"''.