'''Batawowie''' ([[Łacina|łac.]] ''Batavi'') — [[germanie|lud germański]], wywodzący się spośród plemienia [[Chattowie|Chattów]](zamieszkującego tereny obecnej [[Hesja|Hesji]]), po raz pierwszy wzmiankowany przez [[Cezar]]a w Wojnie galijskiej. Nana wskutekskutek wewnętrznych tarć mieli opuścić swe pierwotne siedziby i osiedlić u ujścia [[Ren]]u, przede wszystkim na tzw. wyspie batawskiej pomiędzy rzekami Oude Rijn i Waal/[[Moza]] (zapewne 55 - 12 p.n.e.). Od [[12 p.n.e.|12 r. p.n.e.]] teren Batawów odgrywa ważną rolę przy organizacji wypraw rzymskich w głąb Germanii.
Batawowie byli szczególnie cenieni jako [[żołnierz|żołnierze]]e, w zamian za dostarczanie żołnierza zostali zwolnieni z obowiązku płacenia podatku. Wchodzili w skład w gwardii cesarskiej. Wobec kryzysu Cesarstwa (tzw. rok 4 cesarzy) Batawowie podnieśli bunt pod wodza Iuliusa Civilisa (69/70). Pokonani Batawowie zostali potraktowani stosunkowo łagodnie, ale od tej pory Rzymianie nie dopuszczali do stacjonowania oddziałów pomocniczych w ich rodzinnym kraju. W IV w. n.e tereny Batawów zajmują [[Frankowie]]. Imię Batawów trwa do dziś w nazwie krainy Betuwe między rzekami [[Waal]] a [[Leck]].
