Schronisko PTTK na Równicy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MBi (dyskusja | edycje)
Zdecydowana rozbudowa
→‎Lata II wojny światowej: drobne techniczne
Linia 35:
W dniu wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], 1 września [[1939]] r., do schroniska dotarła jednostka polskich [[saper]]ów, która wycofując się przed ofensywą niemiecką wysadziła w [[Wisła (miasto)|Wiśle]] część mostów i sieci telefonicznej. Ponieważ żołnierze nie byli w stanie transportować dalej znacznych zapasów materiałów wybuchowych, zdetonowali je kilkaset metrów od budynku. Eksplozja była tak silna, że wyrwała schroniskowe okna wraz z framugami. Były to na szczęście jedyne uszkodzenia schroniska w kampanii wrześniowej i – jak się miało okazać – w czasie całej wojny.
 
Po zakończeniu działań wojennych jesienią 1939 r. schronisko przejął [[Beskidenverein]]. Dzierżawca obiektu, Rudolf Hulanik, przyjął niemiecką listę narodowościową („Volksliste”) i pozostał w roli gospodarza. Na miejscu pozostał również całkowicie polski personel schroniska. Dzięki drodze dojazdowej i bliskości Ustronia frekwencja w schronisku była wysoka. W sezonie letnim nie tylko w dni świąteczne, ale i popołudniami dni powszednich na polanie roiło się od Niemców, których przyciągała dobra kuchnia i dobrze schłodzone piwo.
 
W [[1942]] r. w schronisku zainstalował się posterunek obserwacyjny [[Luftwaffe]]. Na dachu budynku wzniesiono 3-metrową wieżę, z której żołnierze zaczęli wkrótce prowadzić obserwacje alianckich samolotów, latających tędy nad cele położone na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Ostrawsko-Karwińskim. Obsługa posterunku, poza dowódcą składająca się z samych Czechów wcielonych do armii niemieckiej, mieszkała w schronisku.