Królestwo Iberii: Różnice pomiędzy wersjami

W latach [[446]] – [[510]] panował król [[Wachtang Gorgasali]]. Przeniósł stolicę z Mcchety do [[Tbilisi]] – dzisiejszej stolicy Gruzji. Iberia, podobnie jak Armenia, nie przyjęła uchwał [[sobór chalcedoński|soboru chalcedońskiego]] z [[451]] o bosko – ludzkiej naturze w Jezusie. Król stworzył odrębny kościół iberyjski z własnym [[katolikos|katolikosem ]](najwyższym zwierzchnikiem duchowym), zrzucając zależność od [[patriarcha Antiochii|patriarchy Antiochii]]. Do kraju uciekali prześladowani [[monofizyci]], często wybitni teolodzy, intelektualiści i duchowni. W krótkim czasie państwo Wachtanga stało się centrum naukowym. W [[506]] roku na synodzie w [[Dwin|Dwinie]] ([[Armenia]]) duchowieństwo ormiańskie i iberyjskie potępiło naukę o dwóch naturach w Jezusie ([[diofizytyzm]], [[dyofizytyzm]]). Pod naciskiem [[cesarstwo bizantyjskie|Bizancjum ]][[Iberowie]] przyjęli uchwały soborowe na początku [[VII wiek|VII]] wieku.

 

 

W [[642]] Iberowie starli się z [[Arabowie|Arabami]], którzy tym razem musieli się jednak wycofać ze względu na zaciekły opór. Wrócili dopiero w [[654]] zdobywając większość miast. Pod koniec VII wieku w Tbilisi osadzono arabskiego [[emir|emira]], który miał za zadanie zwiększyć kontrolę nad tym ważnym ze względów strategicznych regionem. [[VIII wiek|VIII]] wiek przyniósł prześladowania chrześcijańskiej ludności ze strony [[Arabowie|Arabów]], a [[emir|emirowie]] stawali się coraz bardziej niezależni od [[kalif|kalifów]]. Pozostałe tereny dawnej Iberii weszły w skład księstw [[Eretia|Eretii]], [[Kachetia|Kachetii]] i [[Tao - Klardżetia|Tao – Klardżetii]], które po zjednoczeniu dały początek Gruzji.