[[Image:William Augustus Larned, 1910.jpg|right|thumb|William Larned]] '''William Augustus Larned''' (ur. [[30 grudnia]] [[1872]], w Summit, [[New Jersey]], -zm. [[16 grudnia]] [[1926]], w [[Nowy Jork (miasto)|Nowym Jorku]]), [[tenis]]ista [[Stany Zjednoczone|amerykański]].
Był jednym z najwybitniejszych zawodników w historii tenisa amerykańskiego; zdobył siedem tytułów mistrzowskich w turnieju [[US Open|mistrzostwach USA]] ([[1901]], [[1902]], [[1907]]-[[1911]]), ponadto dwukrotnie przegrywał w finale ([[1900]], [[1903]]). Ostatni tytuł osiągnął w wieku 38 lat - jest najstarszym zwycięzcą turnieju w grze pojedynczej mężczyzn. W latach [[1891]]-[[1911]] wystąpił łącznie w 19 turniejach o mistrzostwo USA (po 1968 [[US Open]]); również przez 19 sezonów był klasyfikowany w czołowej dziesiątce tenisistów amerykańskich ([[1892]]-[[1912]]), z przerwą na służbę wojskową w okresie wojny amerykańsko-hiszpańskiej ([[1898]]); przez 8 sezonów zajmował pozycję nr 1.
W barwach uczelni Cornell zdobył międzyuczelniane mistrzostwo USA w [[1892]] w grze pojedynczej; był członkiem pięciu reprezentacji [[Puchar Davisa|daviscupowych]], w [[1902]] zdobywcazdobywcą tego trofeum. Zmarł śmiercią samobójczą. W [[1956]] został pośmierctniepośmiertnie uhonorowany miejscem w [[Międzynarodowa Tenisowa Hall of Fame|Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame]].
