Johann Wolfgang von Goethe: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Witoldmich (dyskusja | edycje)
→‎Minister w Weimarze (1776-1786): Uruchamia kopalnię srebra
Witoldmich (dyskusja | edycje)
Linia 74:
==== Wetzlar (1772) – Frankfurt (1775) ====
 
Goethe pracował w owym czasie dla czasopisma literackiego, wydawanego przez Schlossera i Mercka. Ciężko było mu się jednak utrzymać z nieopłacanej pracy. W maju [[1772]] roku wyjechał do [[Wetzlar]] w celu uzupełnienia prawniczego wykształcenia jako referendarz Sądu Najwyższego Rzeszy. Instytucja ta, mimo że działająca od wieków, nie była w stanie szybko i skutecznie stawić czoła toczącym się w niej procesom (niektóre sprawy ciągnęły się przez kilkadziesiąt lat). Niedowład w jej działaniu sprawił, że została z polecenia cesarza [[Józef II Habsburg|Józefa II]] poddana "wizytacji i rewizji". Pracowali w niej młodzi, wykształceni prawnicy, z którymi Goethe spotykał się w gospodzie "Pod następcą tronu"* ("Zum Kronprinzen" – przypis tłum.). Między nimi znajdował się także radca dworu Johann Christian Kestner – narzeczony, a od 1773 mąż [[Charlotte Buff]], która była pierwowzorem Lotty z powieści Goethego "Cierpienia młodego Wertera". Kestner opisał Goethego w następujący sposób: ''Wiosną przybył tu niejaki Goethe z Frankfurtu, z profesji doctor juris, w wieku lat dwudziestu trzech, jedyny syn bardzo bogatego ojca, aby – taki był zamiar jego ojca – podciągnąć się in praxi, jego zamiarem natomiast było studiować [[Homer]]a, [[Pindar]]a i innych oraz zajmować się tym, czym go natchnie jego geniusz, jego sposób myślenia i jego serce… Jest bardzo utalentowany, istny geniusz i człowiek z charakterem, posiada też niezwykle żywą wyobraźnię… Jego sposób myślenia jest szlachetny; wolny od uprzedzeń, postępuje wedle swojego widzimisię, nie troszcząc się wiele o to, czy podoba się to innym, czy odpowiada modzie lub zwyczajom. Nienawidzi wszelkiego przymusu… Jest dziwaczny i jego zachowanie się, obejście bywa czasem przykre. Ale jest mile widziany przez dzieci, kobiety i wiele innych osób…''. To była pierwsza i ostatnia obiektywna charakterystyka poety, jeszcze zanim napisał "[[Cierpienia młodego Wertera|Wertera]]", czy "Fausta".
 
Z Lottą (Charlotte Buff) łączyła poetę przyjaźń i coś na kształt miłości. Sam Goethe był jednak właściwie bardziej zakochany w swoim niespełnionym uczuciu, niż w przedmiocie tego uczucia – Charlotte pozostawała beznadziejnie wierna Kestnerowi, co bardzo odpowiadało pragnącemu wzdychać i cierpieć referendarzowi. Po odbyciu długiej i poważnej rozmowy o życiu pozagrobowym z Lottą i jej narzeczonym Goethe postanowił uciec do Frankfurtu, gdzie spędził cztery lata. W międzyczasie wiele podróżował. Sławnymi stały się jego wizyta w [[Koblencja|Koblencji]] u pani Sophie von La Roche, małżonki ministra arcybiskupa [[Trewir]]u (niem. nazwa: Trier) i jego znajomość z jej córką Maksymilianą (w przyszłości matką poety Clemensa Brentano i jego sławnej siostry Bettiny), której niejeden rys można odnaleźć w bohaterce "Cierpień młodego Wertera".