Detektor kryształkowy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Detektor kryształkowy''' to odbiorczy układ radiotechniczny służący do [[detektor|detekcji]] [[fala radiowa|fal]] modulowanych amplitudowo ([[Modulacja amplitudy|modulacja AM]]) wykorzystujący do pracy [[Faza krystaliczna|kryształ]] [[półprzewodnik]]a (stąd nazwa). Jako detektor wykorzystywana była głównie [[galena]] oraz kryształy syntetyczne. Był to jeden z pierwszych układów wykorzystywanych do detekcji fal radiowych, pierwszy szeroko praktycznie wykorzystywany. Pojawił się na początku [[XX wiek|XX]] wieku i początkowo służył do odbioru sygnałów telegrafii iskrowej, jednak świetnie działał również z sygnałami akustycznymi modulowanymi amplitudowo (w odróżnieniu od najczęściej współcześnie stosowanej w [[radiofonia|radiofonii]] modulacji częstotliwości – [[Modulacja częstotliwości|FM]]).

Kryształ radiowy był pierwszym elementem półprzewodnikowym wykorzystywanym w technice, jednak nie umiano wtedy wytłumaczyć zasady jego działania (zasadę działania półprzewodników odkrył dopiero w [[lata 40. XX wieku|latach 40.]] [[William Shockley|Shockley]] wraz ze współpracownikami – [[John Bardeen|Bardeenem]] i [[Walter Houser Brattain|Brattainem]]). Kryształ galeny niezbyt pewnie pracował jako dioda, faktyczne złącze półprzewodnikowe powstawało w miejscu styku cienkiego drucika stalowego z kryształem. Drucik osadzony był w specjalnym manipulatorze umożliwiającym dotykanie nim do różnych miejsc na powierzchni kryształu w poszukiwaniu najbardziej czułych punktów.