Z7 Hermann Schoemann: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
drobne ulepszenia |
||
Linia 22:
|wyposażenie lotnicze =
|}}
'''Z7 Hermann Schoemann''' – niemiecki [[niszczyciel]] typu [[Niszczyciele typu 1934|1934A]] (''Leberecht Maass'') z okresu przedwojennego i II wojny światowej, w służbie w latach 1937-1942, zatopiony w bitwie z konwojem QP-11 na [[Morze Barentsa|Morzu Barentsa]].
==Budowa==
Linia 35:
Na początku czerwca 1940 wziął udział w operacji ''Juno'' - eskorcie pancerników "[[Scharnhorst (1939)|Scharnhorst]]" i "[[Gneisenau (1938)|Gneisenau]]" i krążownika "[[Admiral Hipper]]" atakujących alianckie transporty z Norwegii (z niszczycielami "[[Hans Lody]]", "[[Erich Steinbrinck]]" i "[[Karl Galster]]" i torpedowcami). 8 czerwca "Schoemann" dobił torpedą brytyjski tankowiec "Oil Pioneer", uszkodzony przez "Hippera". Później, w dniach 20-23 czerwca 1940 eskortował uszkodzonego "Scharnhorsta" do Kilonii.
Od lipca 1940 do marca [[1941]] w remoncie. Prawdopodobnie w tym okresie został wyposażony w [[radar]]. Od lipca do sierpnia 1941 działał przeciw ZSRR na dalekiej północy, z baz w Norwegii ([[Kirkenes]]), w ramach 1. dywizjonu 6. Flotylli. Podczas pierwszej akcji 13 lipca wraz z "Hansem Lody" i "Karlem Galsterem" zatopił radziecki konwój w składzie: [[patrolowiec]] (uzbrojony [[trawler]]) "Passat" i dwa trawlery RT-32 i RT-67 przedsiębiorstwa EPROM, holujące pontony do ratunkowych prac podwodnych (RT-32 wyrzucił się na brzeg). Podczas trzeciej akcji, w nocy na 24 lipca "Schoemann" zatopił [[okręt hydrograficzny]] "Meridian". Z powodu awarii maszyn, odesłany do Niemiec na remont (od września do listopada 1941). W tym okresie prawdopodobnie wzmocniono lekkie uzbrojenie plot do 9 działek 20 mm.
12 lutego [[1942]] "Schoemann" wziął udział w [[operacja Cerberus|operacji ''Cerberus'']] - osłonie przebicia się przez kanał [[La Manche]] pancerników "Scharnhorst" i "Gneisenau". Podczas niej został lekko uszkodzony z broni maszynowej samolotów. 21-23 lutego 1942 eskortował do Norwegii (z "[[Richard Beitzen]]", "[[Paul Jacobi]]", "Friderich Ihn", [[Z25]] i trzema torpedowcami) krążowniki "[[Prinz Eugen]]" i "Admiral Hipper", podczas czego "Prinz Eugen" został uszkodzony przez okręt podwodny. Od lutego 1942 "Schoemann" ponownie działał z baz w północnej Norwegii, głównie przeciw [[konwój morski|konwojom]] alianckim do ZSRR w [[Arktyka|Arktyce]]. 6-9 marca 1942 wraz z "Friedrich Ihn" i pancernikiem "[[Tirpitz]]" wziął udział w akcji przeciw konwojowi PQ-12, którego jednak nie wykryto. Niszczyciele natomiast 7 marca zatopiły statek "Iżora" (2815 BRT, z konwoju QP-8).
1 maja 1942 "Hermann Schoemann" jako okręt flagowy komandora [[Alfred Schulze-Hinrichs|Alfreda Schulze-Hinrichsa]], z niszczycielami Z24 i Z25 wziął udział w akcji przeciw konwojowi QP-11 na [[Morze Barentsa|Morzu Barentsa]], tocząc pojedynek z brytyjskimi niszczycielami, w toku którego jedynie uszkodzono HMS "Amazon". 2 maja 1942 Niemcy odnaleźli brytyjski [[krążownik lekki]] HMS "[[HMS Edinburgh (1939)|Edinburgh]]", uszkodzony wcześniej przez okręt podwodny [[U-456]], eskortowany przez dwa niszczyciele, 4 trałowce i patrolowiec. Atakując krążownik, "Schoemann" został o 6.37 ciężko uszkodzony w maszynownię dwoma pociskami 152 mm krążownika, a następnie kilkoma pociskami niszczyciela HMS "Forester". Na skutek uszkodzeń, między innymi utracił napęd. Niemcy następnie opuścili okręt i [[samozatopienie|samozatopili]] go o 8.30 ładunkami wybuchowymi na pozycji {{coor|73_30_N_35_10_E_scale:7000000|73°30' N, 35°10' E}}. Straty wyniosły 8 zabitych i 45 rannych, ok. 260 osób uratował niszczyciel Z24, a 54 - okręt podwodny [[U-88 (1941)|U-88]] (według publikacji, decyzja o zatopieniu "Schoemanna" być może była przedwczesna, gdyż okręt zachowywał pływalność i istniały szanse odholowania go).
''Historia konstrukcji i opis okrętu - w opisie [[Niszczyciele typu 1934|niszczycieli Typu 1934]].''
| |||