Ulica Czerniakowska w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kosaciec (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Kosaciec (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 44:
Obiekty powstałe po roku 1818 w dużej mierze dotrwały do powstania warszawskiego; o ile w okolicach ul. [[Ulica Ludna w Warszawie|Ludnej]] dominowała zabudowa murowana, przy początkowym, południowym odcinku Czerniakowskiej do początków wieku XX wznoszono drewniane chałupy i otoczone sadami takież dworki; w końcu XIX wieku największym obiektem był tam wiatrak i spichlerz.
Począwszy od lat dwudziestych XIX wieku w rejonie ul. Czerniakowskiej pojawiły się pierwsze duże zakłady pracy: ''Rządowa Fabryka Machin'' na [[Ulica Solec w Warszawie|Solcu]] czy ''Rządowa Fabryka Kobierców i Dywanów'' z ul. [[Ulica Ludna w Warszawie|Ludnej]]. Spowodowało to osiedlanie się w okolicy dużej liczby robotników; apogeum tego zjawiska nastąpiło po wybudowaniu [[Warsztaty Żeglugi Parowej na Solcu|Warsztatów Żeglugi Parowej]]. Ich właściciel, [[Andrzej Zamoyski (hrabia)|Andrzej Zamoyski]], wykupił szereg parcel pomiędzy ul. Solec (gdzie mieściła się stocznia), Czerniakowską i ul. [[Ulica Rozbrat w Warszawie|Rozbrat]].
Innym dużym zakładem było ''Towarzystwo Akcyjne Zakładów Przemysłu Budowlanego'' [[Fryderyk Martens|Fryderyka Martensa]] i [[Adolf Daab|Adolfa Daaba]]; założone w roku 1866, w roku 1914 zatrudniało już 600 osób.
U zbiegu z ul. [[Ulica Górnośląska w Warszawie|Górnośląską]] pod nr. 177/179 działo ''Rosyjsko-Włoskie Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Włóknistych'' dające zatrudnienie blisko 400 paniom.
Rok 1886 przyniósł zakończenie budowy [[Stacja Pomp Rzecznych Wodociągów Warszawskich|Stacji Pomp Rzecznych Wodociągów Warszawskich]] pod numerem 124; pompy były tylko częścią wodociągu [[William Heerlein Lindley|Williama Heerleina Lindleya]] i służyły tłoczeniu wody do [[Filtry Lindleya|Stacji Filtrów]] przy ulicy [[Ulica Koszykowa w Warszawie|Koszykowej]].