Jerzy Jazłowiecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
m poprawa linków |
||
Linia 10:
W 1569 został hetmanem polnym koronnym. Na tym stanowisku przeprowadził gruntowna reorganizację [[obrona potoczna|obrony potocznej]]. Przekształcił oddziały ciężkozbrojnej jazdy w wojsko o przewadze rot lekkozbrojnych. Wprowadził oddziały [[kozacy|kozackie]] do piechoty. Podczas [[bezkrólewie|bezkrólewia]] [[1572]], zataił fakt śmierci króla [[Zygmunt August|Zygmunta Augusta]] i odebrał przysięgę wierności od hospodara mołdawskiego [[Jan Srogi|Jana Srogiego]]. W [[1573]] podpisał elekcję [[Henryk III Walezy|Henryka Walezego]]. Część szlachty popierała jego kandydaturę do korony polskiej jako jednego z siedmiu "Piastów", wysuniętą przez [[kasztelan]]a
[[Gniezno|gnieźnieńskiego]] [[Jan Tomicki|Jana Tomickiego]]. Sułtan [[Selim II]] doradzał też szlachcie jego kandydaturę, obok kandydatur [[marszałek wielki koronny|marszałka wielkiego koronnego]] [[Jan Firlej (marszałek wielki koronny)|Jana Firleja]] i [[Arcybiskupi gnieźnieńscy i prymasi Polski|prymasa]] [[Jakub Uchański|Jakuba Uchańskiego]]. W czasie drugiego bezkrólewia bezskutecznie próbował wysunąć kandydaturę czeskiego magnata [[Wilhelm von Rosenberg|Wilhelma von Rosenberga]].
Jerzy Jazłowiecki zmarł w 1575 roku pozostawiając siedmioro dzieci: czterech synów: Mikołaja, Michała, Andrzeja i Hieronima oraz trzy córki: Annę, Jadwigę i [[Katarzyna Jazłowiecka|Katarzynę Jazłowiecką]]. Po śmierci ojca Jazłowiec objął syn [[Mikołaj Jazłowiecki]], który poszedł w ślady swego ojca, biorąc udział w wyprawie Batorego na Moskwę.
| |||