Bernhard von Gudden: Różnice pomiędzy wersjami

Studiował na [[Uniwersytet w Halle|Uniwersytecie w Halle]], w 1848 roku został doktorem medycyny. Następnie został internem w zakładzie dla psychicznie chorych w [[Siegburg]]u. Od 1851 do 1855 był psychiatrą w ośrodku Illenau w [[BadenBadenia|Badenii]]. Od 1855 do 1869 był dyrektorem ''Unterfränkische Landes-Irrenanstalt'' w [[Werneck]]. W 1869 roku został dyrektorem Szpitalu Burghölzli i profesorem psychiatrii na [[Uniwersytet w Zurychu|Uniwersytecie w Zurychu]]. Później otrzymał katedrę psychiatrii na [[Uniwersytet w Monachium|Uniwersytecie w Monachium]].

Gudden miał duży wkład w neuroanatomię, opisując m.in. drogi, połączenia, jądra i przebieg nerwów czaszkowych. Skrzyżowane włókna nerwowe w szlaku wzrokowym określa się niekiedy jako '''spoidło Guddena'''. Opracował specjalny [[mikrotom]] do badań histologicznych mózgu. Jego uczniami byli [[Emil Kraepelin]] (1856–1926), [[Franz Nissl]] (1860–1919), [[Auguste-Henri Forel]] (1848–1931), [[Sigbert Josef Maria Ganser]] (1853–1931) i [[Oskar Panizza]] (1853–1921).