|
'''Front Północno Zachodni''' - jeden z [[Fronty radzieckie|frontów radzieckich]]. Po raz pierwszy wystawionysformowany w trakcie wojny [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] z [[Finlandia|Finlandią]] w zimie [[1939]]/[[1940]]. Powstał 7.01.1940 na bazie dowództwa [[Leningradzki Okręg Wojskowy|Leningradzkiego Okręgu Wojskowego]] w celu koordynacji działań 7 armiiArmii i 13 armiiArmii. Po zakończeniu wojny ponownie przekształcony w Leningradzki Okręg Wojskowy.
Ponownie wystawionysformowany 22.06.[[1941]] w wyniku przekształcenia dowództwa Specjalnego [[Nadbałtycki Okręg Wojskowy|Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego]]. Jego trzy armie (8, 11, 27) walczyły naprzeciw niemieckiej [[Grupa Armii Północ|Grupy Armii "Północ"]]. W ciągu ponad miesięcznego odwrotu jego pobite wojska zostały odrzucone na wyżynę [[Wałdaj (wyżyna)|Wałdaj]], gdzie otrzymały wzmocnienie (34 armia). W kolejnych miesiącach po mimo kilku przeciwuderzeń [[front]] nie poprawił swojego położenie. Dopiero zimą 1941/[[1942]] w wyniku operacji rżewsko-wiaźmiańskiej (por: [[Kontrofensywy sowieckie 1941/1942]]) udało mu się okrążyć pod [[DiamiańskDamiańsk|DiamiańskiemDamiańskiem]] wojska [[16 armia niemiecka|16 armiiArmii niemieckiej]]. Nie udało się jednak zniszczyć tych wojsk, gdyż na wiosną 1942 zostały one odblokowane. W tym czasie frontFront składał się z: 1 Armii Uderzeniowej, 11 armii i 34 armii.
W latach 1942-[[1943]] jego głównym zadaniem była blokada tzw. "występu diamiańskiegodamiańskiego", aż do niemieckiej ewakuacji na wiosnę 1943. Następnie do końca 1943 roku blokował Niemców w rejonie jeziora [[Ilmień]], gdzie 20.11.1943 został rozwiązanyrozformowany. Jego wojska (1 Armia Uderzeniowa, 22 armiaArmia, 34 armiaArmia) trafiłypodporzadkowano do sąsiednich frontów.
Dowódcy Frontu: generał pułkownik F. I. Kuźniecow - do 3 lipca 1941, generał major P. P. Sobiennikow - do 23 sierpnia 1941, generał lejtnant, od 28 sierpnia generał pułkownik P. A. Kuroczkin - do 5 października 1942 i od 23 czerwca - 20 listopada 1943, marszałek ZSRR S. K. Timoszenko od 5 października 1942 - 14 marca 1943, generał pułkownik I. S. Koniew - do 22 czerwca 1943.
Bibliografia:
* ''Путеводитель В двух томах'', ''том I'', red. Л.В.Двойных, Т.Ф.Каряева, М.В.Стеганцев, 1991
* ''Военная история Государства Российского, Великая Отечественная Действующая армия 1941-1945 гг.'', red. В. А. Золотарева, Москва 2005
* ''Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia'' t. 28 Moskwa 1978.
| 