Ochrona gatunkowa roślin: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ochrona gatunkowa roślin''' to– [[prawo|prawny]] sposób zabezpieczenia rzadko występujących [[gatunek (biologia)|gatunków]] dziko rosnących roślin zagrożonych wyginięciem. Gatunków chronionych nie wolno niszczyć, zrywać, zbierać, niszczyć ich siedlisk, sprzedawać, nabywać, przewozić przez granicę państwa itp. Dla gatunków ściśle chronionych na odstępstwo od takiego zakazu może wyjątkowo wyrazić zgodę [[Ministerstwo Środowiska|Minister Środowiska]], dla gatunków częściowo chronionych - [[wojewoda]]. KilkaGatunki częściowo chronionych gatunków roślin jestmogą dopuszczonychbyć dopuszczone do limitowanego (za zezwoleniem wojewody) zbioru dona celówpotrzeby zielarskich[[ziołolecznictwo|ziołolecznictwa]].

Jeżeli cokolwiek zagraża stanowiskom gatunków chronionych (nawet czynnik naturalny, np. [[sukcesja ekologiczna|sukcesja]] roślinności) to wojewoda jest obowiązany podjąć odpowiednie działania dla zabezpieczenia stanowiska. Na liście roślin chronionych są wskazane te gatunki, które zwykle wymagają [[ochrona czynna|ochrony czynnej]].

Ochrona gatunkowa wybranych gatunków roślin funkcjonuje w niemal wszystkich państwach. W Polsce za jej początki uważa się przepisy chroniące [[Cis (roślina)|cisa]], jakie obowiązywały w Polsce już w średniowieczu. Ochronę gatunkową roślin w nowoczesnym rozumieniu tego słowa zapoczątkowano w Europie pod koniec XIX w w [[Szwajcaria|Szwajcarii]], a następnie [[Austria|Austrii]] zarządzeniami dotyczącymi ochrony [[szarotka alpejska|szarotki]]. W Polsce pierwszych 6 gatunków roślin objęto ścisłaścisłą ochroną dopiero w 1919 r., a w 1946 r. wydano pierwsze rozporządzenie o ochronie gatunkowej, którym objęto 110 gatunków roślin. Później lista roślin chronionych była modyfikowana. W minionych latach szczególnie często zmieniano zarówno listę gatunków jak i podstawy prawne ochrony gatunkowej (ostatnio w 1995, 2001 i 2004 r.).