Carl Gustav Fleischer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
→Szkic biograficzny: drobne merytoryczne |
||
Linia 10:
W grudniu 1940 r. Wódz Naczelny [[PSZ]], gen. [[Władysław Sikorski]] udekorował Fleischera przed frontem całej [[Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich|Brygady Podhalańskiej]] krzyżem orderu Virtuti Militari.<ref>F.S. Składkowski, ''Nie ostatnie słowo'', str. 491</ref>
W Wielkiej Brytanii Fleischer pełnił funkcję dowódcy [[sztab]]u generalnego norweskich sił zbrojnych na wygnaniu, ale wkrótce poróżnił się z rządem, który mianował głównodowodzącym innego generała ([[1942]]) i podał się do dymisji, po czym został wysłany do [[Kanada|Kanady]] jako dowódca norweskich jednostek szkolonych w tym kraju. [[1 grudnia]] [[1942]] został mianowany norweskim [[attaché]] wojskowym w Stanach Zjednoczonych, ale funkcji nie zdążył objąć, gdyż [[19 grudnia]] popełnił w napadzie [[depresja (choroba)|depresji]] [[samobójstwo]] (funkcję attaché wojskowego pełnili na ogół [[major]]owie czy najwyżej [[pułkownik|pułkownicy]], a więc Fleischer czuł się zawiedziony i obrażony).
Po wyzwoleniu Norwegii w roku [[1945]] prochy generała przewieziono do ojczyzny i pochowano na ''Vår Frelsers gravlund'' (''cmentarzu Zbawiciela'') w Gamle Aker koło Hammersborgu, północnej dzielnicy Oslo.
| |||