Kurt Lück: Różnice pomiędzy wersjami

Maturę zdaje w 1918, następnie jako niemiecki ochotnik uczetniczy w walkach Powstania Wielkopolskiego. Brał udział w obronie Chodzieży 8 stycznia 1919 r. Uczetniczył w walkach o miasto Piła. Między innymi za tę działalność otrzymuje [[Krzyż Żelazny|Krzyż Żelazny]] II klasy. Opuszcza Polskę i studiuje slawistykę, filologię angielską i germańską na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie Wrocławskim]]. Zaagnażowany w niemieckie ruchy na terenie [[Prowincja Poznańska|Prowincji Poznańskiej]]. W [[1922]] był promotorem powstania organizacji studenckiej ''Związek Studentów Niemieckich w Polsce'' (''VDH - Verein Deutscher Hochschüler''). Studia kończy w 1924 składając dysertację o polskich chłopach w powieściach 19 wieku. W końcu wraca do Polski dorabiając jako tłumacz. Angażuje się w rozwijające się niemieckie organizacje mniejszościowe finansowane przez [[Republika Weimarska|Republikę Weimarską]]. Kończy drugie studia – gospodarkę narodową na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza|Uniwersytecie Poznańskim]]. Tam też uzyskuje tytuł naukowy doktora filozofii. Próbuje stworzyć silne niemieckie zrzeszenie w Łucku na Wołyniu. Po 1934 obejmuje ważne funkcje wewnątrz mniejszości niemieckiej w Wielkopolsce, m. in. kierownik „Poznańskiego Towarzystwa Historycznego” (''niem. Historischen Gesellschaft für Posen'') oraz jako redaktor „Niemieckiego Miesięcznika w Polsce” (''niem. Deutschen Monatshefte in Polen''). Funkcjonuje jako mąż zaufania niemieckich organizacji, m. in. członek „Północno-wschodniej niemieckiej wspólnoty badawczej” (''niem. Nordostdeutschen Forschungsgemeinschaft''). Jeden z szefów Związku Niemieckich Bibliotek w Polsce. Z listy mniejszości niemieckiej kilkakrotnie brał udział w wyborach do Sejmu i Senatu Rzeczpospolitej. Aresztowany przez władze polskie krótko przed wybuchem wojny w 1939. Po wybuchu wojny zostaje zwolniony. Następnie członek „niemieckiej ludowej samoobrony” (''niem. Volksdeutschen Selbstschutzes''), która angażowała się w prześladowania i zamachy na polską inteligencję. Jako kierownik tzw. Gräberzentrale dokumentuje prześladowania dokonywane przez ludność polską na ludności niemieckiej. Zgodnie z ówczesną propagandą III Rzeszy zawyża liczbę ofiar. W marcu 1940 zostaje żołnierzem SS. Jako kapitan SS działa w NSDAP (od jesieni 1941, dopisany wstecz na grudzień 1940) pomagając w przesiedleniach ludności niemieckiej z Europy wschodniej do Polski. Po wybuchu walk z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Rosją Radziecką]] w 1941 dobrowolnie zaciąga się do oddziałów Wermachtu. W marcu 1942 podczas akcji oczyszczania środkowego odcinka frontu wschodniego zastrzelony przez sowieckich partyzantów.

 

 

===Bibliografia===