Mistrzostwa świata w szachach 1999: Różnice pomiędzy wersjami

Mistrzostwa świata w szachach 1999 (edytuj)

Wersja z 00:19, 10 gru 2008

Dodany 1 bajt ,  12 lat temu
ort.
(ort.)
W turnieju uczestniczyło 100 zawodników (w tym 7 z rankingiem powyżej 2700 punktów), którzy rozegrali 7 rund [[System pucharowy|systemem pucharowym]]. W I rundzie rozegrano 36 meczów, natomiast od rundy II do zwycięzców spotkań z rundy I dołączyło 28 zawodników rozstawionych według posiadanego rankingu, którzy kolejne rundy rozegrali według klasycznej drabinki turniejowej. Spośród zawodników klasyfikowanych w pierwszej dziesiątce na świecie w dniu [[1 lipca]] 1999 w turnieju nie wystąpili [[Garri Kasparow]] (nr 1), [[Viswanathan Anand]] (nr 2), [[Aleksander Morozewicz]] (nr 4) oraz obrońca tytułu, [[Anatolij Karpow]] (nr 8).
 
Zasady rozgrywania poszczególnych rund były prawie takie same jak w roku 1997 - zwiększono jedynie liczbę partii w meczach półfnałowychpółfinałowych oraz w finale. Zawodnicy rozgrywali ze sobą po dwie partie klasyczne (w półfinałach po 4, a w finale - 6), następnie - w przypadku wyniku remisowego - pojedynek dwupartiowy [[Szachy szybkie|tempem przyspieszonym]], po nim zaś - w razie konieczności - jeszcze jeden. Jeśli po tych partiach wynik wciąż był remisowy, rozgrywano jedną decydującą partię [[Szachy błyskawiczne|tempem błyskawicznym]], w której losowano kolory bierek i w której grający białymi otrzymywał więcej czasu do namysłu od swojego przeciwnika. Aby jednak awansować, musiał tę partię wygrać - remis premiował awansem zawodnika grającego czarnymi (jak również jego zwycięstwo).
 
Turniej obfitował w wiele niespodzianek, z których największą był oczywiście skład finału, w którym spotkali się [[Aleksander Chalifman]] (2628, 32 numer startowy) i [[Władimir Akopian]] (2646, nr 30). W rundzie II z turnieju odpadli m.in. [[Gata Kamski]] (2720, nr 3), [[Zurab Azmajparaszwili]] (2681, nr 11) oraz [[Ilia Smirin]] (2671, nr 15), zaś w III - [[Péter Lékó|Peter Leko]] (2701, nr 7), [[Jewgienij Bariejew]] (2698, nr 8), [[Piotr Swidler]] (2684, nr 10) i [[Wiktor Korcznoj]] (2676, nr 13). Skład półfnałów był bardzo zaskakujący: oprócz Chalifmana i Akopiana znaleźli się w nich [[Liviu-Dieter Nisipeanu]] (2584, nr 51) oraz jedyny szachista elity, finalista poprzednich mistrzostw, [[Michael Adams]] (2708, nr 5). Adams nie wytrzymał presji i wyjątkowo łatwo uległ Akopianowi, natomiast w drugim półfinale - po dogrywce - zwyciężył Chalifman. W wielkim finale zawodnik rosyjski pokonał swojego przeciwnika 3½-2½ i został zwycięzcą całego turnieju.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Specjalna:MobileDiff/15117039”