Wikipedia

Ulica Klonowa w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kosaciec (dyskusja | edycje)
948 edycji
m ort.
Linia 34:
Do wybuchu I wojny światowej kilka parcel pozostało bez zabudowy; luki te uzupełniono dopiero w latach trzydziestych, rozbudowując gmach szkolny oraz wznosząc pod nr. 12 kolejną kamienicę dla Alfreda Binzera.
W roku 1935 po parcelacji resztówki ogrodu ''Bagatela'' przeprowadzono ul. [[Ulica Marcelego Bacciarellego w Warszawie|Bacciarellego]]; parcele narożne zajęły dwie wille projektowane przez [[Marcin Weinfeld|Marcina Weinfelda]] i [[Bohdan Pniewski|Bohdana Pniewskiego]].
Położony na przeciwkonaprzeciwko maneż trwał bez zmian, zaś stajnie belwederskie około roku 1930 przebudowano na rezydencję marszałka [[Edward Śmigły-Rydz|Edwarda Śmigłego-Rydza]] i hotel Urzędu Rady Ministrów.
Klonowa była w tym okresie ulicą nowoczesną: otrzymała nawierzchnię z asfaltu oraz nowoczesne latarnie gazowe; na przeciwkonaprzeciwko domu pod nr. 20 działała w latach trzydziestych stacja benzynowa. W latach okupacji Klonowa znalazła się w obrębie wydzielonej szlabanami "dzielnicy Niemieckiej"; jako jedna z niewielu ulic w centrum miasta uniknęła strat w zabudowie. W okresie powojennym kamienice zostały zdewastowane, zaś poddany dość niefortunnej przebudowie gmach ''Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej'' pomieścił [[XV Liceum Ogólnokształcące im. Narcyzy Żmichowskiej]].
 
==Bibliografia==
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Ulica_Klonowa_w_Warszawie”