Joseph Blackburne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje:cs |
poprawione linki na przekierowania: Petersburg na Sankt Petersburg |
||
Linia 7:
Głównym źródłem utrzymania Blackburne'a były pokazy gry jednoczesnej i gry "na ślepo". Partie odbywały się o określone z góry stawki, przy czym stawka w partii na ślepo była podwojona. W latach dziewięćdziesiątych Blackburne rozgrywał około dwóch tysięcy partii rocznie, jeżdżąc po całym świecie. Odwiedził nawet [[Australia|Australię]] i [[Nowa Zelandia|Nową Zelandię]]. Szacuje się, że w całej karierze rozegrał rekordową liczbę ponad stu tysięcy partii. W ciągu 53 lat brał udział w 53 międzynarodowych turniejach. W lekkich partiach często grał czarnymi swój słynny ''gambit za szylinga'': 1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Sd4!? (w [[szachowa notacja algebraiczna|notacji algebraicznej]]) - ryzykowny wariant, nieskuteczny przeciwko dobrym graczom, lecz zabójczy dla amatorów. Także i w partiach z dobrymi szachistami reprezentował romantyczny, agresywny i pełen polotu styl gry, oparty głównie na biegłości taktycznej, chociaż był również znany z dobrej techniki rozgrywania [[gra końcowa|końcówek]].
W [[1899]] roku wydał zbiór swoich partii, uzupełniony o dwadzieścia [[problem szachowy|problemów szachowych]] własnego autorstwa i krótką biografię, pod tytułem ''Mr Blackburne's Games at Chess'' (''Partie szachowe pana Blackburne'a''). Do późnych lat pozostawał bardzo silnym szachistą. W [[1914]] roku, w wieku 72 lat brał udział w słynnym turnieju [[arcymistrz|arcymistrzowskim]] w [[Sankt Petersburg|Petersburgu]]. Odebrał wówczas nagrodę za najpiękniejszą partię turnieju, za wygraną z [[Aron Nimzowitsch|Aronem Nimzowitschem]]. Był to jego ostatni występ na arenie międzynarodowej. Do końca życia zajmował się szachami, redagując kolumnę szachową w gazecie ''The Field''.
[[kategoria:Szachiści|Blackburne Joseph]]
| |||