Motorówki wybuchowe typu MTM: Różnice pomiędzy wersjami

MTM była niewielką łodzią motorową, konstrukcji drewnianej, napędzaną silnikiem gaźnikowym. Znajdował się on w części [[Rufa|rufowej]], tuż przed stanowiskiem sternika. [[Śruba napędowa]] znajdowała się na obrotowej kolumnie i służyła jednocześnie do sterowania łodzią. Kolumna była podnoszona dla ułatwienia pokonywania zagród sieciowych. W części dziobowej znajdował się ładunek wybuchowy o masie 300 kg.

Łodzie były dostarczane w rejon ataku przez okręty wojenne wyposażone w uchwyty do ich przewożenia i elektryczne dźwigi do wodowania. Po zwodowaniu i zbliżeniu się do celu, sternik (ubrany w strój do nurkowania) naprowadzał łódź na właściwy [[Kurs (nawigacja)|kurs]], rozpędzał ją do maksymalnej prędkości i blokował [[Ster|ster]]. Kiedy znajdował się ok. 90 m od celu, zwalniał drewniane oparcie kabiny, będące jednocześnie [[Tratwa|tratwą ratunkową]] i osłona przed [[Fala uderzeniowa|falą uderzeniową]], a następnie wyskakiwał do wody. Pozbawiona załogi łódź uderzała w cel. Jako pierwsze eksplodowały niewielkie ładunki umieszczone wokół kadłuba. Powodowały one przełamanie łodzi i zatonięcie części dziobowej. Kiedy znajdowała się ona na odpowiedniej (zaplanowanej wcześniej, na podstawie przypuszczalnego zanurzenia celu) głębokości, [[ciśnienie hydrostatyczne]] uruchamiało zapalnik powodujący detonację ładunku głównego.