Feliks Kreutz: Różnice pomiędzy wersjami

Odbył studia [[mineralogia|mineralogiczne]] w [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Lwowskim]] oraz chemiczne, geologiczne i mineralogiczne w Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia uzupełniające odbył w [[Wiedeń|Wiedniu]]. Był uczniem między innymi [[Alojzy Alth|Alojzego Altha]]. Od [[1970]] profesor nadzwyczajny i kierownik Katedry Mineralogii Uniwersytetu Lwowskiego. W [[1873]] otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach [[1874]]-[[1875]] pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. W [[1887]] objął Katedrę Mineralogii UJ. Rektor tej uczelni ([[1898]]-[[1899]]) oraz dziekan Wydziału Filozoficznego ([[1900]]-[[1901]]). ▼

Od 1887 członek korespondent [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]], a od [[1888]] członek czynny.▼

W latach [[1870]]-[[1887]] dyrektor Muzeum Mineralogicznego we [[Lwów|Lwowie]], w którym zgromadził bogate zbiory mineralogiczne, [[petrografia|petrograficzne]] i geologiczne. Członek założyciel i prezes [[Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika|Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika]] we Lwowie (zał. wspólnie z [[Bronisław Radziszewski|Bronisławem Radziszewskim]] w 1874 roku). ▼

W pracy naukowej zajmował się [[krystalografia|krystalografią]], [[petrogeneza|petrogenezą]], krystalofizyką, [[geologia|geologią]] regionalną i [[sejsmologia|sejsmologią]]. Był pionierem nowoczesnych badań mikroskopowych w mineralogii. Jako pierwszy profesor Uniwersytetu Lwowskiego wykładał ten przedmiot po polsku. Wraz z [[Julian Niedżwiecki|Julianem Niedżwieckim]] redagował ''Atlas geologiczny Galicji''. Był szczególnie czynnym członkiem Komisji Fizjograficznej AU. Na przedwczesną emeryturę przeszedł w [[1903]] wskutek ciężkiego przepracowania.▼