James McCudden: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
|||
Linia 20:
'''James Thomas Byford McCudden''' (ur. [[28 marca]] [[1895]] w [[Gillingham]] - zm. [[9 lipca]] [[1918]]), [[Wielka Brytania|brytyjski]] pilot myśliwski, jeden z czołowych brytyjskich [[as myśliwski|asów]] okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Autor 57 zwycięstw powietrznych.
W [[1910]] rozpoczął służbę wojskową w [[Royal Flying Corps|Królewskim Korpusie Lotniczym]] jako mechanik. Po wybuchu I wojny światowej został przydzielony do 3 Dywizjonu Lotniczego i w sierpniu [[1914]] znalazł się w objętej wojną Francji. Pełen entuzjazmu do latania, wkrótce został obserwatorem i zdobywał bezcenne doświadczenie powietrzne w najgorszym dla aliantów okresie panowania w powietrzu niemieckich jednopłatowych Fokkerów. W lipcu [[1916]] ukończył naukę pilotażu i został przydzielony do 20 Dywizjonu, a następnie [[29 Dywizjon|29 Dywizjonu]], gdzie latach na samolotach FE.2 i [[Airco DH.2
23 lutego [[1917]] McCudden powrócił do Anglii, by uczyć latania na samolotach [[Sopwith Pup]] młodych pilotów. Następnie krótko służył w [[66 Dywizjon|66 Dywizjonie]], po czym w połowie sierpnia [[1917]] powrócił na front wraz z [[56 Dywizjon|56 Dywizjonem]] wyposażonym w samoloty [[Royal Aircraft Factory SE.5|SE.5]]. To właśnie w tej jednostce, uważanej powszechnie za elitę lotnictwa brytyjskiego, osiągnął swoje największe sukcesy. Do 56 Dywizjonu należeli sami najlepsi piloci brytyjscy (dywizjon został powołany specjalnie do walki z "cyrkiem" [[Manfred von Richthofen|Richthofena]]).
Mianowany dowódcą eskadry, świetnie sprawdził się na tym stanowisku. Brał udział m.in. w zestrzeleniu niemieckiego asa myśliwskiego [[Werner Voss|Wernera Vossa]], który mężnie stawiał czoła angielskim lotnikom. Ulubionym zajęciem McCuddena było jednak samotne polowanie na nieprzyjacielskie samoloty rozpoznawcze, latające na dużej wysokości. Silniki jego samolotu miały specjalne tłoki dostosowane do pracy w warunkach dużego ciśnienia, co pozwalało na latanie na wyższym pułapie. Zwracał szczególną uwagę na stan techniczny karabinów maszynowych, od których sprawności wielokrotnie zależało życie pilota walczącego z nieprzyjacielem. Umiał także doskonale wykorzystywać osłonę, jaką dają chmury i często jego samotne pościgi za wrogim samolotem trwały nawet godzinę. Umiejętna taktyka walki w powietrzu przyniosła mu w lutym [[1918]] 57 zwycięstwo powietrzne, kiedy to zestrzelił dwumiejscowego Hannovera CL.III. Było to ostatnie zwycięstwo powietrzne McCuddena.
| |||