Jean Thérèse de Beaumont d’Autichamp: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m popr. redir.
DisambigR + linki wew.
Linia 1:
{{DisambigR|francuskiego generała (1738-1831)|inne znaczenia słowa [[Beaumont]]}}
'''Jan Teresa Ludwik de Beaumont, markiz d'Autichamp''' (ur. [[17 maja]] [[1738]], zm. [[12 stycznia]] [[1831]]) – [[Francja|francuski]] [[generał]].
 
Urodził się w [[Angers]] w regionie [[Maine (Francja)|Maine]].
Linia 5 ⟶ 6:
Nosił herb: ''na czerwonym tle złoty pas poziomy, na którym trzy niebieskie lilie''. Żonaty z Marią Celestą Perrinne du Boisbaudry (mał. w [[1737]]).
 
W latach [[1757]] – [[1762]] był adiutantem[[adiutant]]em [[marszałkowie Francji|marszałka]] [[Victor-François de Broglie|Wiktora Franciszka, księcia de Broglie]]. Następnie objął dowództwo nad regimentem[[regiment]]em [[dragoni (wojsko)|dragonów]] w [[Wojna siedmioletnia|wojnie siedmioletniej]]. W [[1770]] został komendantem [[żandarmeria|żandarmerii]] w [[LunevilleLunéville]]. W [[1780]] został marszałkiem obozowym (maréchal de camp) a w [[1789]] generalnym kwatermistrzem umocnień [[Paryż]]a. Brał udział w zdobyciu [[Turyn]]au pod [[Ludwik V Józef Burbon-Condé|księciem Kondeuszem]]. W [[1792]] dowódca korpusu kawalerii (pułkownik) w [[Szampania|Szampanii]]. W czasie rządów [[Rewolucja francuska|rewolucyjnych]] znalazł się na emigracji, w [[Austria|Austrii]], [[Szwajcaria|Szwajcarii]] i [[Królestwo Wielkiej Brytanii|Anglii]]. Następnie walczył w powstaniu w [[Wandea|Wandei]], po upadku którego znalazł schronienie w [[Rosja|Cesarstwie Rosji]]. [[Paweł I Romanow]] mianował go inspektorem kawalerii na [[Ukraina|Ukrainę]], [[Krym]] i [[Dniestr]]. W [[1799]] dowodził trzydziestotysięcznym korpusem w austriacko-rosyjskiej armii dowodzonej przez [[Aleksandr Suworow|Aleksandra Suworowa]].
 
W [[1814]] wraz z [[Ludwik XVIII|Ludwikiem XVIII]] wrócił do Francji. Został mianowany generałem i gubernatorem [[Luwr]]u w [[1815]].
Linia 11 ⟶ 12:
W [[1783]] został kawalerem [[Połączone Zakony św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel|Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel]]. Następnie od [[1816]] na stanowisku generalnego agenta i kanclerza w Radzie Oficerów połączonych zakonów.
 
W [[1824]] po śmierci [[Klaudiusz Ludwik, książę de La Chatre|Klaudiusza Ludwika, książę de La Chatre]] został także prezydentem Rady Oficerów [[Połączone Zakony św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel|Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy i NMP z Góry Karmel]]. Po zlikwidowaniu przez rewolucję [[1830]] roku wszystkich państwowych zakonów rycerskich (w tym [[Połączone Zakony św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel|Królewskiego Zakonu Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel]] i tym samym zniesieniu [[unia personalna|unii personalnej]] z ponadnarodowym jerozolimskim Zakonem Rycerzy św. Łazarza) w latach [[1830]] - [[1831]] prezydent Rady Oficerów (''de facto'' zwierzchnik) [[lazaryciZakon Rycerzy św. Łazarza|Zakonu św. Łazarza z Jerozolimy]].
 
W [[1825]] został kawalerem [[Order św. Ducha|Orderu św. Ducha]] w katedrze w [[Reims]].
 
Zmarł [[12 stycznia]] [[1831]] w [[Saint-Germain]].