Jan Peucker: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Dr. red. |
m poprawa linków |
||
Linia 5:
Samobójstwo Peuckera uczyniło go bohaterem mieszkańców Warszawy. Jego postawę wspominał m.in. [[Oskar Awejde]] jeszcze kilka lat po [[powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]], wskazując, że społeczeństwo polskie, a nawet naród rosyjski, zostały napełnione wówczas nadzieją na wyzwolenie spod [[rozbiory Polski|ucisku carskiego]]. Innej formy protestu oczekiwał rosyjski, emigracyjny rewolucjonista [[Aleksander Hercen]], który pisał: {{Cytat|Wieczne odpoczywanie, to bohater, ale dlaczego strzał ten został oddany w czystą pierś? Jeśli już strzelać, to lepiej do tych generałów, którzy każą rozstrzeliwać bezbronnych.}}
Peucker został pochowany na [[cmentarz]]u [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|ewangelicko-augsburskim]] przy [[Ulica Młynarska w Warszawie|ul. Młynarskiej]] 54 na warszawskiej [[Wola (dzielnica Warszawy)|Woli]]. Jego nagrobek stał się miejscem pielgrzymek warszawiaków. Pogrzeb znanego warszawskiego kupca Edwarda Andrzeja Koelichena (15 kwietnia 1861) wykorzystano, by grób Peuckera udekorować naręczami kwiatów; wydarzenia te stały się przyczyną decyzji carskiego generała-gubernatora Fiodora Paniutina, by ograniczyć udział w uroczystościach pogrzebowych w Warszawie wyłącznie do członków rodzin osoby zmarłej. Pamięć Peuckera uhonorowano także wybiciem w Warszawie srebrnego medalu z nazwiskiem i datą samobójczej śmierci na awersie oraz z krzyżem, złamaną szpadą w cierniowej koronie i napisem "Za cnotliwy czyn" na rewersie.
=== Źródła ===
| |||