Stefan Biskupski (duchowny): Różnice pomiędzy wersjami

|sakra biskupia =

|podniesienie do godności kardynalskiej =

|Miejsce_urodzenia = [[Koluszki]]

|Miejsce_śmierci = [[Warszawa]]

}}

 

===Życiorys===

Diecezją warmińską kierował tymczasowo w skomplikowanej sytuacji polskiego kościoła po aresztowaniu prymasa [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]]. Tuż po aresztowaniu Wyszyńskiego zatrzymany został również warmiński wikariusz kapitulny [[Wojciech Zink]] i 3 października [[1953]] [[kapituła warmińska]] wybrała w jego miejsce [[Jan Hanowski|Jana Hanowskiego]]. Wyboru tego nie zaakceptował przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski biskup [[Michał Klepacz]] (zgłosił zarzut formalny, iż w tym wyborze uczestniczył nieuprawniony ks. Stefan Zajkowski, będący jedynie kanonikiem honorowym), który jednocześnie uzgodnił z władzami państwowymi kandydaturę Stefana Biskupskiego na tymczasowego rządcę diecezji warmińskiej. Formalnego wyboru Biskupskiego na wikariusza kapitulnego kapituła dokonała 11 października 1953, w ostatnim dniu dopuszczalnym prawem kanonicznym i w okrojonym składzie (jedynie 3-osobowym: [[Józef Łapot]], [[Augustyn Szarnowski]] i [[Leon Kamiński]]). Biskupski objął urząd 13 października, dwa dni potem wystosował orędzie do duchowieństwa i wiernych. 16 października biskup Klepacz nadał mu prawa i obowiązki biskupa rezydencjalnego, z wyjątkiem tych, które wymagałyby charakteru biskupiego; otrzymał prawo [[bierzmowanie|bierzmowania]], posługiwania się [[mitra|mitrą]] i [[pastorał]]em oraz używania przywilejów [[protonotariusz apostolski|protonotariusza apostolskiego]] ''de numero participantium''.

 

 

 

Cieniem na pozytywne działania ks. Biskupskiego, które m.in. doprowadziły do usprawnienia pracy kurii, kładła się jego uległa postawa wobec władz państwowych. Wikariusz kapitulny odbywał regularne comiesięczne spotkania z przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej [[Juliusz Malewski|Juliuszem Malewskim]] oraz kierownikiem Samodzielnego Referatu do Spraw Wyznań [[Leopold Topczewski|Leopoldem Topczewskim]], dostosowując się do większości poleceń. Na żądanie władz dokonywał zmian proboszczów i dziekanów, duchownych nakłaniał do składania państwowego ślubowania. Na okres pełnienia przez niego funkcji wikariusza kapitulnego przypadły liczne przypadki prób werbowania księży do współpracy z [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędem Bezpieczeństwa]], a także m.in. likwidacja modlitw w szkołach i zastąpienie ich apelami (1954), likwidacja nauki religii w szkołach zawodowych, żądania ukarania księży "łamiących praworządność ludową" i usunięcia rektora seminarium "Hosianum" Józefa Łapota. W sprawach tych Biskupski nie zabierał krytycznego głosu, potrafił natomiast przesunąć termin uroczystości zakończenia jubileuszowego Roku Maryjnego w grudniu 1954, by nie kolidował on z wyborami do rad narodowych, czy przypominać o obowiązku meldunkowym zakonników przybywających na rekolekcje wielkopostne, co w praktyce dawało władzom możliwość odmowy meldunku i tym samym zorganizowania rekolekcji. W piśmie z lutego 1955 Biskupski zwracał uwagę, by tematyka rekolekcji miała wyłącznie charakter religijny ("omawianie prawd wiary winno mieć charakter pozytywny bez ustosunkowywania się do osób lub instytucji odmiennych ideologicznie").