Weduta: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: ca:Vedutismo |
m Ujednoznacznienie linku z Canaletto na Giovanni Antonio Canal przy pomocy Popups, WP:SK |
||
Linia 1:
[[
'''Weduta''' (wł. ''veduta'' – widok, panorama) – [[obraz]], [[rysunek]] lub [[rycina]], przedstawiające ogólny [[widok]] miasta lub jego fragment, często ze [[sztafaż]]em, Inaczej [[pejzaż]] miejski, [[prospekt]].
== Pojęcia ==
Kompozycję malarską łączącą elementy architektury rzeczywistej i fantastycznej lub tylko fantastycznej, zwykle o przesadnie podkreślonych stosunkach perspektywicznych nazywamy [[prospekt]]em (łac. ''prospectus'' – widok). W XVII-XVIII w. terminu tego używano na oznaczenie weduty lub widoku.
Szeroki, rozległy widok miasta obserwowany ze znacznej odległości, często z wyżej położonego miejsca – to [[panorama]] (gr. ''pán hórama'' – cały widok). Panoramiczne malowidło w formie kulistej, dającej złudzenie dużej głębi przestrzennej przedstawiające widok miasta – to [[kosmorama]].
Niekiedy weduta łączy się z [[marina|mariną]], jeśli przedstawia fragment portu i zabudowań nadbrzeżnych. Malarza specjalizującego się w przedstawianiu widoków miejskich nazywamy wedutystą.
== Zasady ==
Sztuka weduty oparta jest na praktycznych i geometrycznych pojęciach perspektywy. Wedutyści posługiwali się z reguły [[perspektywa zbieżna|perspektywą zbieżną]], zbudowaną na jednej linii perspektywicznej albo perspektywą boczną, w której mamy do czynienia z dwoma punktami zbieżnymi, leżącymi po obu stronach osi. Do wykreślania perspektyw przy malowaniu wedut i widoków architektury używano ciemni optycznej ([[camera obscura]]). Malarz kładł papier na szybie odbijającej odwrócony obraz widoku i przerysowywał go.
== Fantazje architektoniczne ==
Szczególnym rodzajem weduty jest [[capriccio]], czyli kaprys architektoniczny – pejzaż, na którym istniejące budowle występują w fantazyjnym zestawieniu, często razem z budowlami wymyślonymi przez artystę lub w całości będącymi tworem jego wyobraźni. Hrabia wenecki Francesco Algarotti pisał w połowie XVIII w., że capriccio stało się ''nowym gatunkiem malarstwa, który polega na przedstawieniu z natury jakiegoś krajobrazu, a następnie ozdobieniu go pięknymi budowlami lub innymi wyjątkowymi obiektami pod każdym względem idealnymi''<ref> M. Hollingsworth, ''Sztuka w dziejach człowieka'', Warszawa 1992 s. 392.</ref>. Takie fantazje architektoniczne tworzyli m.in.: [[Giovanni Battista Piranesi]], [[Giovanni Paolo Pannini]], [[Francesco Guardi]], [[Hubert Robert]]. Wymyślony, lecz realistycznie przedstawiony widok miasta nosi także nazwę weduty idealnej.
== Historia gatunku ==
[[
[[
[[
[[
[[
[[
Widoki miast pojawiały się już w starożytności, ale jedynie jako tło w innych przedstawieniach. Większą rolę zaczęły odgrywać w późnym średniowieczu i w okresie renesansu ([[Gentile Bellini]], [[Vittore Carpaccio]]). Jako samodzielny gatunek weduta wyodrębniła się w XVII wieku w Holandii. Widoki miejskie z niemalże fotograficzną wiernością tworzyli [[Jan van der Heyden]] i [[Gerrit Berckheyde]]. Widok [[Delft]] oraz uliczkę miejską namalował [[Jan Vermeer]].
Prekursorami weduty włoskiej byli malarze flamandzcy stale przebywający w Rzymie: [[Mattheus Brill]] i jego młodszy brat [[Paul Brill]]. Za twórcę weduty perspektywicznej uchodzi [[Gaspar van Wittel]] (Vanvitelli), malarz holenderski działający we Włoszech. Rozkwit weduty przypada na wiek XVIII w Wenecji. Dzięki swemu położeniu, bajecznej scenerii i magicznemu światłu, [[Wenecja]] – „perła Adriatyku”, stała się przedmiotem szczególnego podziwu podróżników, pisarzy i artystów. ''Nieuchronne przeznaczenie Wenecji – być malowaną'' ([[Henry James]]). Malarstwo wedutowe było wizytówką miasta przez cały wiek XVIII. Rozwój tego gatunku stał się możliwy dzięki rozwojowi turystyki. Młodzi Europejczycy, głównie Anglicy, w ramach obowiązkowej podróży edukacyjnej określanej mianem [[Grand Tour]], przemierzali Półwysep Apeniński, a zatrzymując się w Wenecji, nabywali obrazy przedstawiające widok miasta. Pierwszym wedutystą weneckim był [[Luca Carlevaris]], najsłynniejszym – [[Giovanni Antonio Canal]], zw. [[Giovanni Antonio Canal|Canaletto]]. W latach 1750-1850 weduta rozpowszechniła się w całej Europie. Do późniejszego malarstwa terminu tego nie stosuje się.
Wybitnym polskim wedutystą był [[Marcin Zalewski]].
== Wybrani wedutyści ==
* [[Rudolf Ritter von Alt]] (1812-1905)
* [[Francesco Albatto]] (1721-1757)
* [[Francesco Battaglioli]] (ok. 1722-1796)
* [[Gabriel Bella]] (1730-1799)
* [[Bernardo Bellotto]], zw. [[Giovanni Antonio Canal|Canaletto]] (1721-1780)
* [[Giuseppe Bernardino Bison]] (1762-1844)
* [[Gerrit Berckheyde]] (1638-1698)
* [[Paul Brill]] (1554-1626)
* [[Giovanni Antonio Canal]], zw. [[Giovanni Antonio Canal|Canaletto]] (1697-1768)
* [[Luca Carlevarijs|Luca Carlevaris]] lub Carlevarijs (1633-1768)
* [[Viviano Codazzi]] (1603-1672)
* [[Giovanni Battista Falda]] (ok. 1640-1678)
* [[Pietro Gaspari]] (1720-1785)
* [[Thomas Girtin]] (1775-1802)
* [[Aleksander Gryglewski]] (1833-1879)
* [[Giacomo Guardi]] (1764-1835)
* [[Francesco Guardi]] (1712-1793) – Włochy
* [[Philipp Hackert]] (1737-1807)
* [[Jan van der Heyden]] (1637-1712)
* [[Antonio Joli]] (ok. 1700-1777)
* [[Wincenty Kasprzycki]] (1802-1849)
* [[Michaił Machajew]] (1718-1770)
* [[Michele Marieschi]] (1710-1743) – Włochy
* [[William Marlow]] (1740-1813)
* [[Giovanni Paolo Pannini]] lub Panini (1691-1765)
* [[Giovanni Battista Piranesi]] (1720-1788)
* [[Karel Postl]] (1769-1818)
* [[Marco Ricci]] (1676-1729)
* [[Giovanni Richter]] (1665-1745)
* [[Hubert Robert]] (1733-1808) – Francja
* [[Samuel Scott]] (ok. 1702-1772)
* [[William Turner]] (1775-1851)
* [[Giuseppe Vasi]] (1710-1782)
* [[Joseph Vernet]] (1714-1789)
* [[Antonio Visentini]] (1688-1782)
* [[Zygmunt Vogel]] (1764-1826)
* [[Gaspar van Wittel]] (Vanvitelli) (ok. 1653-1736)
* [[Marcin Zalewski]] (1796-1877)
* [[Giuseppe Zocchi]] (1711-1767)
* [[Francesco Zuccarelli]] (1702-1788)
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
* A. Fegolent, ''Canaletto i wedutyści'', Warszawa 2006.
* F. Gambrelle, ''Pejzażyści holenderscy XVII wieku'', Siechnice 1999 (Wielcy Malarze, nr 72).
Linia 77:
* ''Słownik terminologiczny sztuk pięknych'', red. S. Kozakiewicz, Warszawa 2007.
== Zobacz też ==
* [[pejzaż]]
* [[capriccio]]
* [[prospekt]]
[[Kategoria:Gatunki artystyczne]]
[[
[[
[[ca:Vedutismo]]
|