Estetyka zen: Różnice pomiędzy wersjami

'''Estetyka zen''' - specyficzne podejście do twórczości artystycznej związanej z ideami buddyzmu [[zen]] ([[język chiński|chiń.]] [[chan (religia)|chan]]).

 

Estetyka zen i filozofia zen wyraziła się we wszystkich dziedzinach życia: w architekturze, w założeniach ogrodowych, w ceremonii picia herbaty ([[język japoński|jap.]] cha-do lub cha-noyu), w szczególnym kształcie czarek używanych do picia herbaty (i sake), w chińskim malarstwie tuszem epoki [[Song]], w japońskim malarstwie chińskim tuszem (jap. sumi-e), w literaturze - zwłaszcza poezji ([[Hanshan]] i w japońskim [[haiku]]) i nawet w sztukach walki.

 

Jednak najwyższą rangę ideową i artystyczną nadano [[pejzaż]]owi. Wiązało się to m.in. z tym, że indywidualne, spontaniczne przeżycie, wyzwalane było głównie przez kontemplację natury, przez wnikanie w jej ''duchową istotę''. Człowiek był jedynie częścią natury - małą i niewiele znaczącą w porównaniu z całą nieograniczonością i wiecznością otaczającego świata. Wytworzyło się szczególne nastawienie, pełne uwielbienia i poczucia pokory do wszystkich przejawów natury. Miarą i symbolem wszechświata była natura, a nie człowiek. Podsumować to można sentencją ''Prawdziwe piękno dostrzeże ten, kto umie Nieskończoność dokończyć w duchu''.

 

 

*[[Wu Daozi]] (700-760)

*[[Sen-no-Rikyu]]

 

*[[Japońska ceremonia picia herbaty]] - cha-no-yu, cha-do.

*[[Ikebana]]

*[[Sztuki walki]]

 

<gallery>

Image:LiBai.jpg|Liangkai - Przechadzka Libaia