Augustín Malár: Różnice pomiędzy wersjami

Naukę rozpoczął w gimnazjów w [[Skalica (Słowacja)|Skalicy]], pozniej w Sopronu na Węgrzech. Naukę kontynuował w Wyższej Szkole Wojskowej w Pradze. W roku [[1931]] owansował do rangi majora a w roku [[1936]] do rangi ppłk. W okresie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w randze pułkownika, jako dowódca 3. Dywizji Piechoty (kryp. „Rázus”) w składzie [[Armia Polowa "Bernolak"|zgrupowania ''Bernolák'']] walczącej jako wojska sujusznicze po stronie [[III Rzesza|Niemiec]] w agresji przeciwko Polsce. Dowodzone przez niego pułki współdziałały z niemieckim XVIII Korpusem Armijnym. Do roku [[1941]] dowódca wojsk słowackich ze sztabem w [[Nowa Wieś Spiska|Spiskiej Nowej Wsi]] i [[Trenčín]]ie, oraz dowódca wyższej szkoły wojskowej w Bratysławie. Od 1941 do [[1942]] dowódca słowackich wojsk ekspedycyjnych przeciwko [[Związek RadzieckiSocjalistycznych Republik Radzieckich|Związkowi Radzieckiemu]]. Dnia [[23 stycznia]] [[1942]] awansowany do rangi generała majora, odznaczony [[Krzyż Rycerski|Krzyżem Żelaznym]]. Od maja [[1944]] dowódca zgrupowania wojsk w Preszowie. W wyniku zbliżającej się do Słowacji [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] razem z gen. [[Ferdinand Čatloš|Čatlošem]] próbował prowadzić negocjacje z Niemcami i partyzantką komunistyczną, która wywołała [[Słowackie Powstanie Narodowe|powstanie narodowe]] mające na celu usunięcie Niemców ze Słowacji. W wyniku utraty zaufania został następnie zatrzymany w Preszowie przez organy bezpieczeństwa Rzeszy i wywieziony do Niemiec. Zmarł w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.