Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia: Różnice pomiędzy wersjami

Miejscowa ludność autochtoniczna, obejmująca głównie ludy [[Herero]] (80 tys. osób), [[Owambo]] (60 tys.) i [[Nama (grupa etniczna)|Nama]] (10 tys.), określana była mianem [[Hotentoci|Hotentotów]]. W latach [[1893]]-[[1894]] doszło do pierwszego "powstania Hotentotów" ludu Nama, na którego czele stał legendarny [[Hendrik Witboi]]. W kolejnych latach dochodziło do kolejnych lokalnych powstań przeciwko kolonizatorom, ich kulminacją było tzw. [[powstanie Herero]] w [[1904]]. Herero atakowali niemieckie gospodarstwa, zabijając około 150 osadników. Przy słabych jeszcze siłach niemieckich Herero udało się nawet otoczyć miasta [[Okahandja]] i [[Windhuk|Windhoek]]. Dodatkowe siły przybyłe z Niemiec rozgromiły powstańców w [[bitwa pod Waterbergiem|bitwie pod Waterbergiem]]. Herero musieli wycofać się na [[pustynia|pustynię]] [[Kalahari]], gdzie wielu z nich umarło z pragnienia. Ponadto niemieckie patrole strzegły źródeł wody, strzelając do zbliżających się tubylców. Zaledwie części z nich udało się zbiec do sąsiednich terytoriów brytyjskich. Jesienią [[1904]] doszło do kolejnego powstania ludu Nama pod wodzą [[Hendrik Witboi|Hendrika Witboi]] i [[Jakob Morenga|Jakoba Morenga]], które zostało stłumione w latach [[1907]]-[[1908]]. Szacuje się, że łącznie w trakcie tych starć zginęło około 25-100 tys. Herero, 10 tys. Nama i 1749 Niemców.