Jeziorzany (województwo lubelskie): Różnice pomiędzy wersjami

[[3 lutego]] [[1498]] na prośbę [[wojewoda|wojewody]] sandomierskiego – Mikołaja z Ostrowa, [[Jan I Olbracht|Jan Olbracht]] wydał przywilej lokacyjny miasta Przetoczno. Późniejsze kłopoty finansowe założyciela sprawiły, że przedsięwzięcie nie zostało zrealizowane. Powrócono do niego dopiero w [[XVI_wiek#Wydarzenia_historyczne_1531-1540|latach 30. XVI w.]], kiedy te tereny przeszły w posiadanie rodziny Zbąskich. Łukasz Zbąski w [[1530]] zwrócił się do [[Zygmunt I Stary|Zygmunta Starego]] o potwierdzenie poprzedniego przywileju. Nowy dokument ogłoszony został 3 lata później ([[1533]]). Około [[1564]], miasto zmieniło nazwę na Łysobyki i funkcjonowało pod tą nazwą do [[1870]], kiedy zostało ukazem [[car]]skim pozbawione praw miejskich. W [[1831]], podczas [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], wojska polskie pod dowództwem gen. A. Jankowskiego stoczyły tutaj bitwę z Rosjanami, która przeszła do historii jako "[[bitwa pod Łysobykami|wyprawa Łysobycka]]". W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Łysobyki były miejscowością przygraniczną, ponieważ Wieprz wyznaczał granicę niemieckiej i austriackiej strefy okupacyjnej. Podczas [[bitwa pod Kockiem (1939)|bitwy pod Kockiem]] stacjonowała tutaj 13 Pancerna Dywizja Zmechanizowana.