Rzerzęczyce: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
Rzerzęczyce- "kraina mlekiem i wodą płynąca" |
||
Linia 38:
==O Rzerzęcycach==
Rzerzęczyce zajmują drugie miejsce spośród wszystkich miejscowości pod względem liczby ludności w [[gmina Kłomnice|gminie Kłomnice]], pierwsze natomiast pod względem zajmowanej powierzchni. Miejscowość liczy ok. 1,8 tys. mieszkańców. Na jej terenie działa mi.in. klub sportowy ''[[Orkan Rzerzęczyce]]'' oraz zespół ludowo - folklorystyczny [[Grusza (Rzerzęczyce)|''Grusza'']].
Przez Rzerzęczyce przebiega linia [[Kolej Warszawsko-Wiedeńska|Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej]]. W centrum znajduje się park z przełomu XIX/XX wieku, w którym niegdyś znajdował się zespół dworski należący do szlacheckiej rodziny Leźnickich, herbu Nałęcz, który spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach w czasie II wojny światowej.
W zapiskach kronikarskich są wzmianki, że w XVII w. koło dworu Adamów leżała mała osada, w której osiedlili się kozacy. Byli to ludzie zwinni i pracowici. Później dołączyli do nich Słowianie wśród których było dużo rzeźników. Po wielu latach między mieszkańcami osady wywiązała się walka tzw. Rzeź. Od tej rzezi powstała nazwa osady Rzerzęczyce, a jej mieszkańców zaczęto nazywać „ kozuniami” Ludność osady trudniła się uprawą roli, mieszkała w małych chatach krytych słomom. Mieszkańcy bogatsi zatrudniali do pomocy biednych za skromne wyżywienie.
W pewnym okresie wybuchła w Rzerzęczycach epidemia choroby tzw.
„ cholery”. Mieszkańcy umierali i nikt nie mógł pohamować tej choroby, ponieważ nie było lekarzy. Pewnego razu ktoś do wsi przywiózł wiadomość, że aby pohamować chorobę trzeba zakopać żywego człowieka. Legenda głosi, że w pobliżu obecnego kościoła stała chłopska chata i budynki gospodarcze. Gospodarzom pomagała biedna sierota, która doiła krowy. Pewnego dnia dziewczyna wyszła doić krowy i zauważyła mężczyzn, którzy kopali głęboki dół.
Zainteresowana sierota zapytała po co kopią dół, wtedy mężczyźni odpowiedzieli, że na nią i chwyciwszy ją wrzucili żywą do dołu i żywcem zakopali. Ponoć trzy dni trzy noce ruszała się ziemia w tym miejscu. Choroba minęła, a na pamiątkę mieszkańcy wkopali trzy drewniane krzyże, przy których ludzie modlili się. Owe krzyże przetrwały wiele lat. Usunięto je dopiero w 50- tych, ponieważ ze starości spróchniały i powaliły się, a późniejszy właściciel posesji wybudował na tym miejscu dom.
Wieś stopniowo rozbudowywała się. Przybyło chat, które gromadziły się głównie nad stawami. We wsi mało osiedlało się ludzi z okolic, przeważała ludność miejscowa, stąd powtarzały się nazwiska takie jak: Wójcik, Kowalik, Politański, Mielczarek. Jeśli w rodzinie było dużo synów to każdy z nich miał przydomek, np.:
Jasiu- Jasiulek (rodzina Jasiulków), Grzegorz –Grzela (rodzina Grzelów).
Pod koniec XIX w. między osadami Rzerzęczyce i Adamów osiedlił się ziemianin Leśnicki, przybysz ze wschodu. Wykupił ok. 200 ha. Ziemi, wybudował modrzewiowy dworek, który obsadził go drzewami liściastymi i ozdobnymi, a wokół sad w kształcie krzyża. Do dworku prowadziły cztery alejki z każdej strony świata. Park przetrwał do dzisiaj, ale dworek spłonął w pożarze w latach 90-tych. Dziedzic Leśnicki był najbogatszym gospodarzem, więc zatrudniał ludzi ze wsi. Ludzie chodzili pieszo do Kościoła w Kłomnicach, rolnicy zaś wozami.
Przed II Wojną Światową wieś liczyła ok. 150 domów, z czego tylko sześć było murowane z cegły, a reszta drewnianych krytych słomą. Właścicielami murowanych domów byli pracownicy PKP, których stać było na taki dobytek. Wieś była zelektryzowana, a całej wsi było jedno radio na słuchawki i jeden rower. Dzieci chodziły do cztero klasowej klasy, umiały słabo czytać i pisać, liczyć. Po lekcjach pasły krowy i gęsi.
Do Częstochowy chodzono pieszo. Chorych wożono wozami nawet bardzo daleko do lekarza.
W okresie tym we wsi były trzy sklepy prywatne, sprzedawano w nich cukier, naftę, olej, sól , mąką. Często „ na zeszyt”, lub za jajka.
W 1955r. zabłysło światło w domach, otwarto przystanek kolejowy. W 1969r. ks. Pankowi, oraz mieszkańcom wsi udało się wybudować na miejscu istniejącej Kaplicy Kościół. W 1970r. wieś zbogaciła się o Urząd pocztowy. W 1974r. zostało otwarte boisko sportowe LZS ORKAN, a później mieliśmy także Ośrodek Zdrowia. W 1975r. rozpoczęła się budowa Sali gimnastycznej przy Szkole oraz nowej Sali OSP.
Dzisiejsza miejscowość liczy ok. 500 domów położonych przy 11 ulicach. Domy są ładne, zadbane.
Parafia w Rzerzęczycach, której patronuje Św. Florian M, została założona przez ks. Bronisława Panka w XX w.
Kiedy 28 października 1925r. powstała diecezja częstochowska, parafia w Rzerzęczycach znalazła się w jej granicach.
==Linki zewnętrzne==
| |||