Mowa pozornie zależna: Różnice pomiędzy wersjami

[[Narrator]] mówi pozornie od siebie, posługuje się formami językowymi właściwymi [[Opowiadanie|opowiadaniu]], a w rzeczywistości przekazuje wiernie tok myśli i doznań bohatera, nie angażując się w ich referowanie (jak to ma miejsce w mowie zależnej). Wypowiedź narratora jest tak ukształtowana, że odzwierciedla sposób myślenia i wyrażania się bohatera. Stylistyczny kształt narracji utrwala w sobie jednocześnie dwa punkty widzenia: monologującego bohatera i przedstawiającego ten monolog narratora. Cechą charakterystyczną mowy pozornie zależnej jest to, że te dwa punkty widzenia nie są od siebie niezależne, że łączą się we wspólnej formie stylistycznej.

 

 

[[Kategoria:Teoria literatury]]