Zbigniew Landau: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
'''Zbigniew Władysław Landau''' (ur. [[18 stycznia]] [[1931]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski historyk i ekonomista, kierownik Katedry Historii Gospodarczej i Społecznej [[Szkoła Główna Handlowa|Szkoły Głównej Handlowej]], prorektor ds. naukowych Uczelni Warszawskiej im. Marii Skłodowskiej-Curie, a wcześniej Wyższej Szkoły Działalności Gospodarczej w Warszawie
W 1949 r. wstąpił na Wydział Planowania Finansowego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Profesor Z. Landau z tą uczelnią, która wróciła do swojej tradycyjnej nazwy w 1991 roku – Szkoła Główna Handlowa, jest związany do chwili obecnej, gdzie studiował do 1 lipca 1955 roku.
Pracę dyplomową pt. „Pożyczka tytoniowa” napisał na seminarium dyplomowym na Wydziale Finansów w 1954 r., natomiast stopień magistra ekonomisty uzyskał 1 lipca 1955 roku.
Jeszcze jako młody uczeń, Z. Landau wstąpił w 1947 r. do OMTUR-u, gdzie pełnił funkcję sekretarza koła, członka prezydium KD OMTUR Warszawa Północ. Od września 1948 r. należał do ZMP, równocześnie pracując jako przewodniczący zespołu redakcyjnego biuletynu “Wasza Praca”. Prace redakcyjne kontynuował po wstąpieniu na SGPiS w gazetce dziennej ZMP, a później w ZSP.
Napisał pracę doktorską pod ostatecznym tytułem „Pożyczki zagraniczne państwa polskiego 1918−1926”, obrona odbyła się 19 maja 1960 r.
Praca doktorska stanowi cenny wkład do poznania i oceny polityki i gospodarki Polski międzywojennej.
W 1955 r. Z. Landau ożenił się z Ireną Barską, absolwentką polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, z którego to związku urodziła się córka Anna.
Przedmiotem szczególnych zainteresowań prof. Z. Landaua była historia gospodarcza Polski międzywojennej, czego wynikiem było opublikowanie kilkudziesięciu opracowań. Zainteresowanie badawcze w problematyce historii gospodarczej Polski międzywojennej dotyczyły, jak pisał prof. Z. Landau, kilku odrębnych grup zagadnień, problematyki kapitałów obcych, a w szczególności pożyczek zagranicznych dla państwa polskiego, przebiegu wielkiego kryzysu gospodarczego w latach 1930−1935, prób “nakręcania” koniunktury w okresie pokryzysowym, ogólnej oceny gospodarki Polski międzywojennej i publikacji źródeł.
Działalność dydaktyczną prowadził wykładając historię gospodarczą w SGPiS, a przez jeden semestr również w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Warszawie. Działalności dydaktycznej towarzyszyła intensywna praca nad habilitacją, na temat planu stabilizacyjnego.
Profesor Z. Landau jest współautorem wielu skryptów oraz kilku podręczników akademickich historii gospodarczej Polski i świata: Historia gospodarcza świata XIX i XX wieku, Dzieje gospodarcze świata do 1970 roku, Historia gospodarcza Polski XIX i XX wieku, Dzieje gospodarcze Polski do 1939 roku oraz napisana wspólnie z prof. W. Roszkowskim Polityka gospodarcza II RP i PRL, jak też Gospodarka Polski w XX wieku, napisana wspólnie z prof. J. Kalińskim. Profesor Z. Landau zainicjował wydawanie i redagowanie z prof. J. Kalińskim Materiałów do seminariów z najnowszej historii gospodarczej Polski. W latach 1974−1978 ukazały się cztery ich tomy.
Ożywionej pracy dydaktycznej i naukowej towarzyszyła aktywność prof. Z. Landaua w działalności organizacyjnej uczelni. W latach 1965−1970 był kierownikiem Zakładu Najnowszej Historii Gospodarczej Polski w Katedrze Historii Gospodarczej SGPiS, w latach 1966−1967 dyrektorem Biblioteki SGPiS. Od roku 1975 do 1978 był prodziekanem do spraw nauki na Wydziale Ekonomiczno-Społecznym, a od 1978 r. wicedyrektorem Instytutu Ekonomii Politycznej. Został również współpracownikiem Polskiego Słownika Biograficznego.
Był członkiem centralnej Komisji Oceny Akt Archiwalnych przy NDAP, gdzie kierował pracą podkomisji akt gospodarczych i bankowych. Był konsultantem ds. gospodarczych Pracowni Stosunków Polsko-Radzieckich PAN. Brał udział w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym w pracach związanych z organizacją sekcji historii gospodarczej. Pełnił również funkcję doradczą do spraw historii finansów w Instytucie Finansów przy Ministerstwie Finansów. Zajmował się od 1974 r. poszukiwaniem srebra stanowiącego własność przedwojenną Funduszu Obrony Narodowej, które zostało z Polski wywiezione w 1939 r. i było uważane za zaginione. W wyniku poszukiwań ustalono, że srebro znajdowało się w depozycie Francji. Zgromadził również dokumentację, niezbędną dla rządu dla starań o rewindykację, która zakończyła się pełnym powodzeniem.
Dnia 10 lipca 1980 r. nadano prof. Z. Landauowi tytuł profesora zwyczajnego nauk ekonomicznych.
Od 1 października 1987 roku prof. Landau jest kierownikiem Katedry Historii Gospodarczej i Społecznej Szkoły Głównej Handlowej. Powołany na przewodniczącego Rady Bibliotecznej SGH w 1993 r., funkcję tę pełni do dzisiaj.
Specjalizuje się w zagadnieniach historii gospodarczej Polski i świata w XX wieku, ze specjalnym uwzględnieniem historii Drugiej Rzeczypospolitej. Jest autorem około 500 pblikacji, w tym kilkudziesięciu książek.
===Wybrane prace===
| |||