Constitutio Criminalis Carolina: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Historia powstania: przeredagowałem trochę bełkot żeby dało się coś zrozumieć
→‎Historia powstania: Dodałem przypisy
Linia 5:
[[Grafika:Emperor charles v.png|200px|right| Karol V Habsburg]]
 
''Carolina'' (jak się ją potocznie nazywa) była próbą przełamania partykularyzmu prawa niemieckiego i ujednolicenia systemu prawa karnego. Składała się z 219 art. Dotyczyła przede wszystkim prawa proceduralnego i organizacyjnego, w mniejszym stopniu materialnego. Art. 104 wprowadzał znaną włoskiemu prawu statutowemu zasadę analogii, według której jeśli jakaś sprawa nie była uregulowana prawnie, sędzia mógł wydać wyrok skazujący na karę przewidzianą w sytuacji podobnej<ref>{{cytuj pismo |nazwisko =Salmonowicz |imię =Stanisław |tytuł =Wizerunek kodeksu: Constitutio Criminalis Carolina |czasopismo =Roczniki Nauk Prawnych |numer =13 |wydanie =1 }}</ref>.
Była ona krokiem milowym w rozwoju prawa karnego.
 
''Carolina'' wzorowana była na ordynacji karnej biskupstwa [[Bamberg]]u (''Constitutio Criminalis Bambergensis'', CCB), która została wprowadzona w [[1507]] r. przez [[biskup]]a Georga III, usilnie zabiegającego o o zreformowanie prawa. Jej autorem prawdopodobnie był [[ochmistrz]] i sędzia sądu nadwornego biskupa, Johann von [[Schwarzenberg]] (1463/65 -1528). Kodyfikacja z Bambergu bardzo często określana jest przez prawników jako ''mater Carolinae'' (''matka Caroliny''). Nie jest wykluczone, iż Johann von Schwarzenberg był przez pewien czas przewodniczącym komisji do spraw reformy i brał udział w początkowych pracach nad ''Caroliną''. Istniało kilka wstępnych redakcji aktu, lecz były one kolejno odrzucane przez Sejm Rzeszy uznającym obawy władców terytorialnych o możliwość ograniczenia samodzielności prawnej ich terenów. Dlatego zawarto w niej klauzulę salwatoryjną (łac. ''clausula salvatoria'') oznaczającą sybsydiarność / posiłkowość stosowania ''Caroliny''. Miała być używana tylko w wypadkach nieuregulowanych kwestii w prawie miejscowym. Mimo tego osiągnęła znaczny sukces - pośrednio lub bezpośrednio wywarła olbrzymi wpływ na prawo karne wielu państw, w tym Polski (gdzie w swobodnym przekładzie [[Bartłomieja Groickiego]] weszła do praktyki sądów miast na prawie magdeburskim)<ref>{{cytuj pismo |nazwisko =Salmonowicz |imię =Stanisław |tytuł =Wizerunek kodeksu: Constitutio Criminalis Carolina |czasopismo =Roczniki Nauk Prawnych |numer =13 |wydanie =1 }}</ref>.
 
== Rozwiązania szczegółowe ==