François Darlan: Różnice pomiędzy wersjami

|zdjęcie =

|opis zdjęcia =

Urodził się [[7 sierpnia]] [[1881]]r. w [[Nérac]]. W [[1902]]r. ukończył [[École Navale]] i w stopniu podporucznika[[podporucznik]]a rozpoczął służbę w artylerii nadbrzeżnej. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] był dowódcą baterii w [[Tulon]]ie. Po zakończeniu wojnyprzeniesieny poprosił o przeniesieniezostał do służby na okrętach. Jego prośbę rozpatrzono pozytywnie. W [[1929]]r. roku awansował do stopnia [[komandor]]a, trzy lata później został wiceadmirałem[[wiceadmirał]]em. Zapamiętano go jako oficera o dużej wiedzy (stale ją poszerzał) i o sporych umiejętnościach wojskowych, świadomego potrzeby rozbudowy i modernizacji francuskiej marynarki wojennej, która w [[lata 20. XX wieku|latach 20.]] ustępowała [[Royal Navy]] zarówno pod względem tonażu, jak i jakości jednostek. W [[1936]]r. roku został szefem sztabu marynarki wojennej. Przeforsował w parlamencie zwiększenie funduszy przeznaczonych na marynarkę, zwłaszcza że [[III Rzesza]] po podpisaniu traktatu morskiego z Wielką Brytanią przystąpiła do rozbudowy własnej floty. W [[1939]]r. został admirałem floty, co było równoczesne z powierzeniem mu dowództwa nad marynarką wojenną. W czerwcu [[1940]]r. w obliczu klęski armii francuskiej Darlan wydał rozkaz, żeby wszystkie jednostki pływające udały się do portów w Afryce Północnej. Dzięki temu uratowano trzon floty przed przejęciem przez III Rzeszę.

W rządzie marszałka [[Philippe Pétain|Philippe'a Pétaina]] objął stanowisko ministra marynarki. Kiedy [[Royal Navy]] zaatakowała francuskie okręty w porcie [[Mers-El-Kébir]], usiłując nie dopuścić do tego, by dostały się one w ręce niemieckie, zginęło 1287 francuskich marynarzy, a około tuzina jednostek zostało zniszczonych. Był to osobisty cios dla Darlana, który od tego czasu był zwolennikiem współpracy z Brytyjczykami. W wyniku ,,"zdrady z Mers-El-Kébir" stał się ich przeciwnikiem. Od grudnia 1940r.1940 roku jako zaufany marsz. Pétaina był odpowiedzialny w rządzie francuskim za sprawy wewnętrzne, obronę i politykę zagraniczną. Pomimo jego proniemieckiego nastawieniu [[Niemcy]] nie darzyli go zaufaniem. W kwietniu 1942r.1942 roku Darlan został głównodowodzącym francuskich sił zbrojnych. [[7 listopada]] 1942r.1942 roku dzień przed rozpoczęciem [[Operacja Torch|operacji "Torch"]], Darlan przybył do Algieru. Zbieg okoliczności sprawił, że 21-letni syn admirała przeszedł atak [[Choroba Heinego-Medina|polio]] i Darlan postanowił go odwiedzić w szpitalu w [[Maillot]]. O północy ok.około 400 francuskich powstańców zaatakowało stanowiska artylerii nadbrzeżnej w [[Sidi Ferruch]]. Akcja ta była uzgodniona z Amerykaninami. Siły powstańcze, w których skład wchodzili głównie studenci i młodsi oficerowie, zaatakowały też prefekturę policji, siedzibę gubernatora generalnego, pocztę oraz koszary policji. Dowodzący w [[Algier]]ze gen.generał Mast był zwolennikiem aliantów i już [[23 października]] zawarł z gen.generałem [[Mark Wayne Clark|Markiem Clarkiem]] tajne porozumienie o niestawianiu oporu. Jednak zarówno oddziały policji, jak i marynarki nie zamierzały się poddać. Grupa uzbrojonych studentów wdarła się do siedziby sztabu armii francuskiej w Algierii. Okazało się, że znajdowaliZnajdowali się tam przedstawiciele armii amerykańskiej, którzy prowadzili pertraktacje z adm.admirałem Darlanem i głównodowodzącym wojskami francuskimi w Afryce Północnej gen.generałem [[Alphonse Junine|Alphonse'em Juninem]]. Kilka godzin później Darlan, otrzymawszy informację o desantach w [[Oran]]ie i [[Casablanca|Casablance]], miał powiedzieć: "Stawką jest Francja i jej honor. Zostaliśmy zaatakowani. Będziemy się bronić."
[[Willa Des Oliviers]], w której mieścił się sztab, została odbita przez lokalne odziały armii francuskiej, a amerykańskich negocjatorów uwięziono. Armia i [[policja]] zaczęły walkę z powstańcami. Opór francuzów wiernych Vichy ustał dopiero po wkroczeniu do Algieru oddziałów amerykańskich. Darlan rozpoczął rozmowy z gen. Clarkiem, które dotyczyły przejścia armii francuskiej na stronę aliantów. W ich wyniku opór oddziałów francuskich ustał [[11 listopada]]. [[14 listopada]] Darlan został wysokim komisarzem we francuskiej Afryce Północnej. Gen. [[Dwight Eisenhower]] rozpoczął współpracę z admirałem Darlanem jako jedynym przedstawicielem Francji. [[24 grudnia]] [[1942]]r. do gabinetu Darlana wdarł się 20-letni monarchista [[Fernand Bonnier de la Chapelle]], który dwoma strzałami zabił admirała. Prowadzone śledztwo wykazało, że zamachowiec działał na własną rękę, a jego motywem była zemsta za zlikwidowanie powstania w Algierze (de la Chapelle znajdował się w grupie, która opanowała pocztę). Po śmierci Darlana nowym komisarzem został gen. [[Henri Giraud]], który wydał rozkaz rozstrzelania zamachowca.